vanalleswatennogwat: Hoe Jimmy Carter in het Iraanse zand beet...

Hoe Jimmy Carter in het Iraanse zand beet...

Te gast bij de Ayatollah

Mark Bowden

Uitgave: Luitingh

(Het ware verhaal van het Iraanse gijzelingsdrama)

Tot 4 november was de wereld nog redelijk simpel. De olie kwam uit Iran en Iran werd bestuurd door de Sjah. In het zadel gehouden door de Amerikanen en met steun van zijn beruchte geheime politie de Savak. Dat die een waar schrikbewind uitvoerde was iets dat in de westerse pers zelden ter sprake kwam. Onder de Iraanse studenten gistte het en de rest is inmiddels history: Ayatollah Khomeini werd het icoon van de fundamentalistische Islam, de sjah ziek afgevoerd naar Amerika. Niet de slimste zet van de, overigens een redelijke buitenlandse politiek voerende, Jimmy Carter. De Islamitische bevrijders wezen de Amerikanen aan als de grote satan. En doen dat heden ten dage nog. Om dat te onderstrepen bestormde op 4 november 1979 een groep ‘studenten’ de Amerikaanse ambassade in Teheran. Opeens was de wereld een stuk ingewikkelder. Wat op het eerste gezicht een tijdelijke demonstratieve bezetting leek, liep uit op een gijzelingsdrama dat geen precedent in de geschiedenis kende. Iran lapte alle internationale afspraken rond diplomatie en recht aan z’n laars en de studenten waren volkshelden geworden. Met steun van Khomeini die als dank voor zijn jarenlang verblijf in het gastvrije Parijs, alles wat westers was verketterde. 53 Amerikanen zouden 444 dagen in handen blijven van de militante Iranezen. Een bevrijdingspoging, op poten gezet door de staf van Carter eindigde in de woestijn: helikopters en ander legermateriaal waren niet opgewassen tegen het stuifzand en het debacle betekende in feite het einde van Carter’s politieke loopbaan. Het was Reagan, aan wie de Iranezen de eer gunden om de gijzelaars weer op Amerikaanse bodem te verwelkomen. Mark Bowden, schrijver van Black Hawk Down, heeft vijf jaar research gestoken in wat nu gezien wordt als het echte begin van de clash tussen de Islam en het westen. Zonder de politieke achtergronden uit het oog te verliezen, heeft Bowden de nadruk gelegd op de menselijke kant van het drama. Dat alle Amerikanen het hebben overleefd mag een wonder heten, dat de meeste gegijzelden zijn er zonder psychische stoornissen zijn afgekomen: een mirakel. Bowden heeft een boek gemaakt dat indringender is dan een thriller en onmogelijk weg te leggen. Zoals gewoonlijk: de realiteit overtreft de fantasie. Sterker: het boek is actueler dan ooit. Veel is er niet veranderd in Iran, tenminste niet ten goede.Pikant onderdeel: op een foto, naast een geblinddoekte gijzelaar, is de huidige president van Iran Mahmoud Ahmadinejad, te zien. Een grillige, demagogische figuur, waarover het laatste woord zeker is niet is gesproken. Mahmoud ontkent, formeel, dat hij’t is op dat kiekje. Maar de overeenkomst is meer dan toevallig. En past bij het imago dat hij zich anno 2007 aanmeet. Hij zal een van de weinigen zijn die dit doortimmerde boek niet met rode oren zal lezen. Voor de rest: een must voor iedereen die meer wil weten over de achtergronden van de War On Terror. Niet dat alles uit de doeken wordt gedaan: Amerika speelt en speelde een dubieuze rol in het midden oosten. Met hulp van vazallen als Nederland en Engeland. Maar daarmee zijn de islamitische machthebbers allerminst vrijgepleit. Politics of Power!!! Nederland kiest gewoon als altijd: economisch pragmatisch. Benieuwd hoe lang die houding overeind blijft. Want pragmatisch vechten hebben de Hollanders helemaal niks mee. Pragmatisch de benen nemen zit er wel diep in….Of kopen we straks gewoon kern-energie van Ahmadinejad. Hoeven we in ieder geval niet meer tegen windmolens te vechten….

F.W.

Albert Hoffman 28 april overleden

102 werd Albert Hoffman, de man die de wereld LSD gaf. Helaas is zijn sleutel van The door of Perception anno 2008 nog steeds omstreden. Hofmann heeft tot de laatste dag gepleit om zijn Problem Child serieus te nemen. Maar LSD werd om politieke redenen tot een gevaarlijke drug bestempeld. Met dat gevaar blijkt het mee te vallen: lethale dosering is anno 2008 nog steeds niet gevonden en Albert Hoffman, die regelmatig zijn geesteskind zelf nam is er 102 meegeworden.

Er is een condoleance-register:

http://www.alberthofmann.org/

Thanks for the trips dr Hoffman...

http://allaboutppd.blogspot.com/

De meeste patiënten zullen gedurende de rest van hun leven erg veel last houden van hun stoornis. Een voortschrijdende leeftijd (vanaf circa 50 jaar) zorgt ook nog eens voor nog minder geestelijke flexibiliteit, waardoor de symptomen verder kunnen verergeren. De prognose is dus gewoonlijk slecht. Klik voor de aardigheid eens op de blauwe link. Volgens de auteur een grapje. Maar hij trekt wel mooi de vleugels en pootjes van vliegen uit hun lichaam...Mooi verhaal verder op dat allaboutppd. Je zult er maar last van hebben!

Mother should I trust the government?

Ik niet. En jij toch evenmin? Maar bij twijfel vind je't antwoord op http://www.witheet.com/ de site die een oogje in het zeil houdt! Laat je geen oor aannaaien door ambtenaren, dienders, politici, kwakzalvers, deskundologen, dominees, priesters, imams en ander gespuis!!!!
En heb je het niet op Bush, McDonalds, en twijfel je aan het nut van PRIVATISERING?
http://www.gregpalast.com/

By the way: wil de vaste lezer van dit log voorzichtig wezen gaat als het gaat om laster en suggesties te plaatsen die hem, als huisvriend, ter ore zijn gekomen door de slangentong van mevrouw R.H.. mijnheer R.R. en "'kunstenaar"Lerak L? Als de volledige namen van z'n bronnen, alsmede wat pijnlijke bijzonderheden die daarmee samenhangen, door mij worden onthuld, kan het wezen dat binnen de family R . de pleuris uitbreekt. Lijkt me niet leuk voor Lerak L. en R.R. Maar wie de bal kaatst.....kan een tornado in een glas water verwachten...This is not a hoax...

Paragnosten

5 tot 15 % van het aantal verdwijningen, meestal als gevolg van misdrijven, zou volgens een artikel in de Leeuwarder Courant op paragnostische wijze alsnog worden opgelost. Bron: 15 jaar onderzoek door een paragnost. Die heeft er vast een onafhankelijk onderzoek van gemaakt... Al in de jaren twintig van de vorige eeuw deed Julian Huxley, broer van Aldous onderzoek naar Britse paragnosten. Hij wist ze allemaal te ontmaskeren. Publiceerde zijn resultaten, en het gevolg was dat er geen klant minder gebruik maakte van hun diensten, integendeel. Veel mensen zijn goedgelovig, journalisten helaas niet uitgezonderd. Zelf heb ik o.m. commissaris Jan Blaauw, profilers Robert Ressler, John Douglas, Paul Britton, de Amerikaanse True Crime schrijfster en biografe van Ted Bundy, Anne Rule gevraagd of er ooit in de historie een misdrijf via bovennatuurlijke weg is opgelost. Het antwoord, unaniem: nog nooit. Robert Ressler merkte fijntjes op dat de waarheid vaak te gruwelijk is om te geloven. en logica voor veel mensen te onaangenaam. "De realiteit zien is angstaanjagend, sprookjes niet," aldus Ressler, die als credo heeft: "Wie in de afgrond lijkt, moet zich realiseren dat de afgrond terug kijkt." Het citaat is van Nietzsche.

http://www.robertkressler.com/

H.P. Lovecraft

H.P. Lovecraft (1890-1937) wordt, hoewel nagenoeg onbekend tijdens zijn leven, thans beschouwd als een van de grootste fantastische vertellers uit de Amerikaanse literatuur. Sommige literatuurcritici achten hem zelfs hoger dan de grote E.A. Poe. In dit eerste deel van het verzameld proza van Lovecraft zijn in chronologische volgorde zijn eerste 29 verhalen opgenomen. In deze verhalen zien we dat de schrijver zoekt naar een eigen stijl, maar nog sterk beïnvloed wordt door Poe en de Engelse Lord Dunsany, voor wie hij grote bewondering had. Lovecraft, een excentrieke, wereldvreemde reactionair, droomde veel en hield in een notitieboekje een overzicht bij van al deze dromen, die zijn voornaamste inspiratiebron waren. Omdat die dromen zeer verschillend van aard waren, zijn de eruit voortgekomen verhalen dat eveneens, wat de lectuur ervan zeer afwisselend en boeiend maakt. Voor Lovecraft was het complot van een verhaal niet het belangrijkste, maar wel de opgeroepen sfeer. Daarin slaagde hij wonderwel, ook in deze vroege teksten, waarover Michel Houellebecq in zijn prachtige essay over Lovecraft schreef: `Daar zien we zijn artistieke middelen een voor een ontstaan, als muziekinstrumenten die zich om beurten aan een vluchtige solo wagen alvorens zich gezamenlijk over te geven aan de razernij van een krankzinnige opera.’ De bundel bevat de vroege verhalen van Lovecraft. Laten we hopen dat de rest ook snel wordt uitgegeven. Gelukkig dat er nog een uitgever als Voltaire bestaat!

http://www.uitgeverij-voltaire.nl/

Ik kan de codes niet geven en per ongeluk een boek gejat....

Even wat rechtzetten:

* Heb contact gehad met de Meesters. Zij hebben nooit ook maar enige invloed gehad op de inhoud van hun website. De site was van Vaccalucci. Zij hebben jou verzoeken verschillende keren naar hun uitgever gestuurd, maar die heeft er niets mee gedaan. Toen Vaccalucci ophield te bestaan was ook die website dood. (Zou je een negatieve recensie willen weghalen? De Meesters zijn nl. vrienden van mij....)
* De code van jou website kan ik je niet geven omdat ik zelfs de codes van mijn eigen websites niet meer heb. (Vreemd, die wordt steeds aangepast) Na een crash zijn ze verdwenen en de zoon van Rimmert IQUE wees gewaaschuwd!!! moet ze opnieuw aanmaken, of zoiets. (zo gaat dat, en vice versa....)
* Kellerman: dat moet een vervelend misverstand zijn geweest. Mijn herinnering is dat Ymco het pakketje bracht, jij het openmaakte, iets zei in de trant van: die lees ik allang niet meer, en ik vroeg of ik het dan mocht hebben. Jouw herinnering is anders. Dat spijt me verschrikkelijk. (boek achterover gedrukt en betrapt...)

Niet elke diender kan zo doorzichtig liegen...

Some quotes from the boys

"You know, there's a right and wrong way to do everything."

Woman: "About how much money do you boys average a street ?"
Ollie: "I would say about fifty cents a street."Woman: "There's a dollar. Move down a couple of streets."

Stan: "Well, I don't know anything about cutting wood."
Ollie: "Well, you ought to. You once told me your father was in the lumber business."
Stan: "Well, I know he was but it was only in a small way."
Ollie: "What do you mean small way ?"Stan: "Well, he ... he used to sell toothpicks."

Ollie: "Shut up and get this mess cleaned up. Do you know that my wife will be home at noon ?"
Stan: "Say, what do you think I am, Cinderella ? If I had any sense I'd walk out on you."
Ollie: "Well it's a good thing you haven't any sense."
Stan: "It certainly is."

"We're not looking for him, we're just trying to find him."

Gouden Strop

Roel Janssen Gouden Strop voor "De Tiende Vrouw" Wat een treurnis. Zelden zo'n saai boekje gelezen als dit boek van de man die de-eveneens dodelijk brave- Nederlandse John Grisham wordt genoemd. Het zal de nieuwe Balkenende braafheid wel wezen, dat er is gekozen voor een een amusing verhaaltje -negeer de suggestie maar dat het om de zaak Bruinsma gaat- waarin alle cliche's die de clichematigheid van de thriller bevestigen, uit de kast zijn gehaald. En geen spoortje humor, wat't boek onbedoeld humoristisch maakt.. Blij dat ik dit jaar geen jurylid was. En nou zal ik het nooit weer worden ook. Maar die prijs had Peter de Zwaan natuurlijk moeten hebben. Maar helaas: Peter schrijft niet voor de NRC en hij schrijft -lees de passage over twee lullen, vastgelijmd op een plankje, in De Voeder er maar op na- erg onbraaf. Peter, zorg dat je'm volgend jaar ook niet wint. Die Gouden Strop is inmiddels een belediging.

Stil water en een column van Marelle

Door Feije Wieringa (Penthouse / Highlife) Haar debuut Nephila’s Netwerk heb ik niet gelezen dus Stil Water was mijn kennismaking met werk van Marelle Boersma. Laat ik met de deur in huis vallen: het viel niet mee. Het verhaal is weinig origineel. Na een duik in de Oosterschelde lopen duikers, badgasten en bruinvissen een merkwaardige vorm van huiduitslag op. En dat niet alleen: veel bruinvissen spoelen dood aan en de huiduitslag blijkt onderdeel van een syndroom waardoor ook de hersenen worden aangetast. De schrijfster komt wat langzaam over de brug met wat de lezer al lang vermoedt: het water in de Oosterschelde is giftig. Je denkt dat in zo’n geval van hogerhand het sein onveilig gegeven wordt, of nog eerder, groot alarm geslagen. Maar net als in de film Jaws zijn de mensen die over zulke dingen gaan nou net degenen die weigeren om direct verbanden te leggen tussen de symptomen en de toestand van het water. Een thrillertruc die jaren geleden nog net kon, maar die anno 2006 bij mij allerminst het gevoel oproept dat de schrijfster zichzelf voor een uitdaging heeft geplaatst. De hoofdpersonen boeien niet. Ze zijn vooral clichématig. Uit alles blijkt dat Marelle Boersma zeker geen psychologie heeft gestudeerd. De topmanager van het Zeeuwse waterbeheer is, mag je hopen, niet naar ’t leven getekend, maar een karikatuur van een slechterik. Corrupt, weet niet het verschil tussen een knotwilg en een populier, kan niet van zijn vrouwelijke ondergeschikten afblijven en is niet eens in staat om het chantagegeld af te leveren op de goede plek. Gelukkig gaat het er gemoedelijk aan toe en mag hij nog een keer proberen. Als Marelle een persiflage had geschreven was ’t al op de rand geweest, maar het is haar ernst en dat geeft het boek vooral een knullig karakter. Misschien ben ik na vijftien jaar Penthouse een beetje gedegenereerd als het om erotiek gaat, maar de erotisch bedoelde beelden wekken bij mij eerder lachlust op dan fysieke driften. De lesbische relatie die ze in het verhaal heeft verwerkt is volstrekt irrelevant. ’t Had net zo goed hetero kunnen zijn. Blijkbaar is seks in Zeeland saai. Laten we voor de Zeeuwen hopen dat het hier om slechte research gaat: je kunt tenslotte niet overal verstand van hebben. Van toxicologie heeft Marelle meer verstand. Maar dat blijkt pas tegen het einde van het boek wanneer een niet alledaagse algensoort de oorzaak van de ellende blijkt te zijn. Daarmee geef ik de plot niet weg, want er is nog een kleine twist ingebouwd waardoor je toch even op ’t verkeerde been wordt gezet. Zo’n onverwachte wending–nou ja, onverwacht?- gebruikt Baantjer ook, maar die is al 83 en geen wetenschapper, doch eenvoudig politieman. De duikscènes hadden nog wat spanning kunnen genereren. Helaas kabbelen die net zo lauw voort als de rest van het verhaal. Geen claustrofobie, geen ademnood, geen paniek. Toeval of niet: de avond voor Stil Water las ik Duivelswerk een nieuwe thriller van Mo Hayder. Ook een boek over vergiftigd water en kadavers. Subliem geschreven, psychologisch geloofwaardig uitgewerkt en niet gemaakt om de lezer te behagen, maar om hem met angst, met een thrill te overdonderen. Misschien komt dit over als het vergelijken van appels met peren. Vind ik niet: op beide boeken staat duidelijk THRILLER. De passage aan het eind van ‘t boek: “Rona trok Line tegen zich aan waardoor Lines hoofd tegen haar borsten terechtkwam. Ze liet een hand over Lines lichaam glijden. Wat hadden vrouwen toch een heerlijk rond lichaam dacht ze....” Dat is niet thrilling, dat is romantiek. Een heel ander genre. Het positieve van Stil Water is dat je rustig kunt slapen als je ’t uit hebt. Maar wie een slapeloze nacht verwacht kan beter dat boek van Mo Hayder lezen. Stil Water is goed bedoeld. Maar het tijdperk van het brave spannende boek is voorbij. Dat zouden ze in Zeeland ook moeten weten. Zeker als je een universiteit van binnen hebt gezien. (over)Schrijver en EX-agent Fred de Vries lachte zich dood om deze recensie. Het heeft hem geroerd, achteraf, want de kleefkikker benaderde de talentvolle schrijfster ongeveer zo -die Wieringa meent natuurlijk niet wat hij opschrijft, ik ben een vriend van'm en zodoende weet ik dat- en wil jij nou een column schrijven op mijn site over zielsziekten? -Daar verzamelt hij schrijvers. Het geeft niet wat ze schrijven. En zo werd naieve Marelle gestrikt om Fred's collectie uit te breiden. Marelle heeft niet alleen verstand van sex in Zeeland. Ze is onder supervisie van een gewezen smeris, die god weet waarom, opeens handelaar in een knipselmap met open deuren is geworden, opeens ingevoerd in de wondere wereld van autisme. Een beetje thrillerschrijfster weet toch dat crime zich niet alleen in boeken afspeelt? En dat niet iedereen in uniform zuiver is op de graat! Integendeel zou'k zeggen...Nou Marelle, misschien inspireert het je ooit en komt dat meesterwerk er toch nog!

Housewifes Lament

Sommige dingen veranderen nooit.... http://www.ibiblio.org/jimmy/folkden/php/search/ I learned “Housewife’s Lament” at the Old Town School of Folk Music in Chicago around 1958. It’s kind of a bitter portrayal of the lot of women in the not-so-distant past. There is a verse at the end where the poor housewife dies and gets covered with dirt, which is supposed to be funny, but I thought there was enough hardship in this song without adding insult to injury, so I left it out. Lyrics: [G] One day I was walking,I heard [Am] a complaining,I saw a [D] poor womanThe [C] picture of [G] gloom.She gazed in the mudOn her [Am] doorstep (’twas raining),And [D] this was her songAs she [C] wielded her [G] broom: Chorus: [G] O life is a trial,[D] And love is a trouble,[G] Beauty will fade[D] And riches will flee,[G] Wages will dwindleAnd [Am] taxes will doubleAnd [D] nothing is as IWould [C] wish it to [G] be.” In March it is mud,It’s slush in December,The midsummer breezesAre loaded with dust.In fall the leaves litter,In muddy NovemberThe wallpaper rotsAnd the candlesticks rust. Chorus: It’s sweeping at sixAnd i’s dusting at seven, ( I know I sang 11 but it should be 7 It’s victuals at eightAnd it’s dishes at nine.It’s potting and panningFrom ten to eleven.We scarce break our fastTill we plan how to dine. Chorus: Last night in my dreamsI was stationed forever,On a far distant rockIn the midst of the sea.My one task of lifeWas a ceaseless endeavor,To brush off the wavesAs they swept over me.

A psychedelic journey by Samuel Taylor Coleridge

In Xanadu did Kubla KhanA stately pleasure-dome decree :Where Alph, the sacred river, ranThrough caverns measureless to man
Down to a sunless sea.
So twice five miles of fertile groundWith walls and towers were girdled round :And there were gardens bright with sinuous rills,Where blossomed many an incense-bearing tree ;And here were forests ancient as the hills,Enfolding sunny spots of greenery.
But oh ! that deep romantic chasm which slantedDown the green hill athwart a cedarn cover !A savage place ! as holy and enchantedAs e'er beneath a waning moon was hauntedBy woman wailing for her demon-lover !And from this chasm, with ceaseless turmoil seething,As if this earth in fast thick pants were breathing,A mighty fountain momently was forced :Amid whose swift half-intermitted burstHuge fragments vaulted like rebounding hail,Or chaffy grain beneath the thresher's flail :And 'mid these dancing rocks at once and everIt flung up momently the sacred river.Five miles meandering with a mazy motionThrough wood and dale the sacred river ran,Then reached the caverns measureless to man,And sank in tumult to a lifeless ocean :And 'mid this tumult Kubla heard from farAncestral voices prophesying war !
The shadow of the dome of pleasureFloated midway on the waves ;Where was heard the mingled measureFrom the fountain and the caves.
It was a miracle of rare device,A sunny pleasure-dome with caves of ice !
A damsel with a dulcimerIn a vision once I saw :It was an Abyssinian maid,And on her dulcimer she played,Singing of Mount Abora.Could I revive within meHer symphony and song,To such a deep delight 'twould win me,
That with music loud and long,I would build that dome in air,That sunny dome ! those caves of ice !And all who heard should see them there,And all should cry, Beware ! Beware !His flashing eyes, his floating hair !Weave a circle round him thrice,And close your eyes with holy dread,For he on honey-dew hath fed,And drunk the milk of Paradise.
Autumn of 1797 or (more likely) spring of 1798, published 1816, 1828, 1829, 1834
(proofed against E. H. Coleridge's 1927 edition of STC's poems and a ca. 1898 edition of STC's Poetical Works, ``reprinted from the early editions'')
To rest of poems

Hoe de pers (soms) werkt

Een Imam moest naar een persconferentie in New York. De man maakte de oversteek per boot omdat hij niet durfde vliegen. Toen hij, eenmaal aangekomen, de loopplank afliep, kwam er een journalist naar hem toe, die hem, een microfoon onder de neus duwend vroeg: Monseigneur, wat vindt u van de hoeren in New York? Verbouwereerd reageerde de man: zijn er hoeren in New York? De volgende dag stond in de krant: Het eerste wat de Imam vroeg was 'Zijn er hoeren in New York?" Met dank aan PeeWee. Humoristisch raadsman.

Tim Krabbé

Recensie op crimezone Toevallig worden ze beiden op dezelfde dag bezorgd: Een goede dag voor de ezel, van Tim Krabbé, en de biografie van Simon Vestdijk, geschreven door Wim Hazeu. Verschil: zo’n 700 pagina’s. Vestdijk heeft meer dan vijftig boeken op zijn naam, Krabbé vooralsnog een stuk of tien, maar wat niet is kan komen. Tenslotte debuteerde Vestdijk pas toen hij dik in de dertig was en hield hij het schrijven vol tot het eind van zijn leven. Vestdijk was een stevige roker, dronk behoorlijk en schreef zich van depressie naar depressie. Krabbé is in alle opzichten Vestdijk’s tegenpool. Vestdijk kon vermoedelijk niet eens fietsen. Krabbé heeft jarenlang gefietst in de hogere regionen en haalde daar De Renner uit, één van de weinige boeken over sport waarvan de auteur de research helemaal zelf heeft doorvoeld. Vestdijk bedacht zijn materiaal. Krabbé beleefde het. Vestdijk leefde voornamelijk binnen de grenzen van zijn eigen universum, de huiskamer. Krabbé niet. Wielrennen, schaken, schrijven, Krabbé combineert het allemaal. Vestdijk kon zich binnen dat immense oeuvre nog wel eens een uitglijder veroorloven. Van die vijftig boeken heeft ongeveer de helft de tand van de tijd doorstaan. Krabbé heeft het nooit gezocht in kwantiteit. Geen grote romans, geen literaire experimenten. Maar wat hij heeft geschreven staat nog steeds als een huis. Het gouden ei is inmiddels uitgegroeid tot een klassieker. Twee keer verfilmd, maar in beide gevallen blijft het boek beter dan de film. Krabbé is niet in een hokje te stoppen. Schijnbaar eenvoudig, en met geen woord te veel wekt hij zijn personage’s tot leven. Om ze vervolgens in situaties te brengen die doen denken aan omstandigheden die ontsproten zijn aan de bizarre geest van Edgar Allan Poe. Alleen heeft Krabbé de lak van de gothische romantiek niet nodig om de horror uit het dagelijks leven te schilderen. Een goede dag voor de ezel, is een logische parel in de ketting van de Krabbé s juweeltjes. Alleen al de eerste zin: “Gelukkig zijn was het makkelijkste wat er was.” Kan zo bijgezet worden in de serie “beste eerste zinnen.” Net als: “De portier is een invalide,” uit Nooit meer slapen, van W.F. Hermans, een opening om in te lijsten. Wat er ook gebeurt, het kan alleen maar slechter worden. Er ontvouwt zich een subtiel drama, de formule waarop Krabbé het patent lijkt te hebben. Een toevallige samenloop van omstandigheden en een toevallig gehoorde, beledigende opmerking in een streekbus, vormen de aanzet tot een keten van gebeurtenissen die tijdens het lezen achteloos voorbij lijkt te komen, maar aan het slot samenvallen tot een macabere ontknoping. Toeval speelt een grote rol in dit boek. Vaak een truc om een plot sluitend te maken, maar in Een goede dag voor de ezel, een logisch gegeven. Toeval speelt ook een grote rol in het leven, al denkt menigeen dat het lot niet door toeval, maar door wilskracht wordt bepaald. Op het verkeerde moment, op de verkeerde plek zijn, is vaker een noodlottige gebeurtenis, dan een uitgekiende moord. Krabbé maakt weer eens duidelijk dat goed en kwaad balletje vormen dat alle kanten op rollen. Dat het vaak de verkeerde is valt de schrijver niet aan te rekenen. Een boek dat pas op z’n plek valt wanneer je er een paar dagen over hebt nagedacht. Bedrieglijk eenvoudig. Krabbé weet uit een minimum aan woorden een maximaal effect te halen. Weinig schrijvers die hem dat nadoen. Glashelder…

A Cosmic Joke

Voor de meeste mensen is Einstein gewoon een naam, een foto met een man, type nerd, weelderige grijze haardos, die op een merkwaardige foto, spottend zijn tong uitsteekt. En de formule: E=MC kwadraat. Daarmee houdt het zo’n beetje op. Einstein was in tegenstelling tot uitvinders als Edison, Wright broertjes en Ford niet een man die zich kon beroepen op een uitvinding die in de praktijk van het dagelijks leven een rol speelt. Hij ontdekte iets wat er altijd al was, maar niet herkend werd. Vlak na de donkere middeleeuwen gooide Copernicus de knuppel in het (theologische) hoenderhok door te stellen dat het niet de zon was die om de aarde draaide, maar andersom. Zo werd de centrale plaats van een door God geschapen aarde als middelpunt van het heelal weggevaagd. Het constateren van dit feit kwam hard aan, vooral bij de gelovigen die ervan uitgingen dat de schepping, zoals die in het boek Genesis staat (voor de oplettende lezer is dat een vreemd boek: het bevat twee scheppingsversies) slechts zeven dagen werk was, in plaats van miljarden jaren evolutie. Een paar honderd jaar later bevestigde de Britse natuurkundige Newton (volgens de mythe omdat er een appel uit een boom op zijn hoofd viel) die stelling door vast te stellen dat het heelal bestond uit lichamen die allemaal een vaste baan beschreven, met de zwaartekracht als bindende factor. Daarna kwam Einstein, die aantoonde dat de logica van Newton weliswaar heel goed bruikbaar was in de ‘gewone’ wereld maar dat Newton’s wetten niet bruikbaar waren in de kosmos, en op het niveau van de kleinste deeltjes. Voor het dagelijks leven was er niks aan de hand, een pond koffie bleef een pond koffie. Einstein toonde de correlatie aan tussen massa en gravitatie. Daarom weten we nu dat er meer koffie in een pond gaat als je het op de maan weegt. Bovendien vroeg hij zich af wat er zou gebeuren als je met de snelheid van het licht in een scheerspiegel zou kijken. Dat soort gedachten kon hij niet in de praktijk toetsen, dus bleef er niks anders over dan een wiskundig model te maken van ruimte, tijd en (zwaarte(kracht). Het kwam erop neer dat de lichtsnelheid constant was met ongeveer 300.000 km per seconde. En dat tijd, gemeten door een klok, langzamer ging naarmate een lichaam zich sneller beweegt. En dat beweging niet is vast te stellen, omdat er altijd een punt moet zijn ten opzichte waarvan je je beweging vaststelt. Zo gaat dat: de aarde draait om de zon, de zon draait weer mee in een sterrenstelsel en dat beweegt weer rond een ander stelsel enz. Kortom: Einstein zette de natuurkundige wereld op zijn kop door te stellen dat alles relatief is en het heelal geen ijkpunt kent. Het is maar vanaf welk punt je de zaak bekijkt. Hij toonde aan dat de lichtsnelheid absoluut is. Om die te kunnen overschrijden is een oneindige hoeveelheid massa / energie nodig. Reizen sneller dan het licht zou daarom het einde betekenen van het heelal zoals we dat nu kennen. Jean Claude Caririére heeft over deze materie een toegankelijk, langs wetenschap en filosofie scherend, boek gemaakt. (Bezige Bij) Hij laat een denkbeeldige Einstein aan het woord, die door een jonge studente aan de tand wordt gevoeld. Door haar ogen krijg je een kijkje in Einstein’s Brain. Het boek stopt op het punt van de kwantumfysica. Logisch, want Einstein heeft zich daar niet in kunnen vinden om de reden dat de kwantumtheorie uitgaat van een onzekerheidsprincipe en de observator van een kwantumonderzoek altijd zo’n onderzoek stuurt, omdat hij een onderdeel in de meting is. “God dobbelt niet” beweerde Einstein stellig. Daarover is het laatste woord niet gesproken, maar intussen is de theorie van de oude Albert wél stevig overeind gebleven. Maar absoluut, nee....Ooit vroeg een journaliste aan Einstein: “Mijnheer, zou u de theorie in een paar zinnen kunnen uitleggen?” “Dat kan ik wel,” antwoordde Einstein, “maar de vraag is of u het in een paar zinnen begrijpt.” In Einstein, vertel eens,” is dat uitleggen de schrijver aardig gelukt.

De Oerknal

De Oerknal Uitgave: De Arbeiderspers Simon Singh 2005 was het Mozart jaar en dat zullen we weten. Alle publieke omroepen proberen elkaar te overtreffen in de Mozart manie. Van kleuteropera tot taartjes, van classic FM tot de concertzender. Het is allemaal Mozart. Misschien is het vloeken in de kerk, maar ik ben van mening dat Mozart weliswaar een paar briljante pianoconcerten in elkaar heeft gezet, maar het probleem is dat dat materiaal nauwelijks verkrijgbaar is. En helaas is elke noot vastgelegd, zelfs opera’s die’t wonderkind op zijn tiende bedacht. Knap voor een knaapje, maar niet te genieten als je geen musiciloog bent. Tip: koop nooit een goedkope cd met werk van Mozart. Alfred Brendel weet zijn pianowerk de diepte te geven die het verdient. De rest is meestal rommel. En nu ik toch associeer: Mozart liefde was de opera. Hij was dus een soort Lloyd Webber voor de Oostenrijkse society. Mozart wordt het grootste genie allertijden genoemd. Te veel eer. Ik durf te beweren dat oude Bach een veel groter componist was dan die bepruikte muziekfabriek. 2005 was ook Einstein jaar. Het hele jaar niets van gemerkt. Einstein doet het slecht op koekblikken en Weens gebak. Einstein speelde overigens graag viool, Deed dat slecht, maar pretendeerde er ook niks mee . Zowel Einstein en Bach gingen uit van theoretische modellen. Daarom kun je Bach’s fuga’s in een sampler stoppen en het blijft Bach. De noten, daar gaat het om. Slechtere componisten hechten aan interpretatie van noten. Bach moet je niet interpreteren en al helemaal opvullen met romantische klanken. “De belangrijkste ontdekking ooit,” schrijft Simon Singh ergens in zijn boek. De meningen daarover zijn verdeeld. De evolutietheorie van Darwin is waarschijnlijk meer omstreden. Vooral op basis van religieuze argumenten. In bijbel en koran staat nadrukkelijk geschreven dat dieren en mensen van volstrekt verschillende aard zijn en dat de mens het recht heeft het dier te onderwerpen. Pijnlijk voor de gelovigen om dan te horen dat zijn voorouders niet Adam en Eva zijn, maar waarschijnlijk een aap met een genetische afwijking. Met die onderwerping zit het wel goed, maar daarvoor hoef je geen christen te zijn. De ontdekking van Edwin Hubble dat we leven in een heelal dat uitdijt wekte in 1923 veel belangstelling in de wetenschappelijke wereld. Einstein’s relativiteitstheorie was een gedachtesprong die veel filosofische vragen opriep, maar moeilijk is te weerleggen. Uit Hubble’s constatering dat bijna alle sterrenstelsels zich met steeds grotere snelheid van elkaar af bewegen kan zelfs een leek afleiden dat die stelsels daarvoor dichter bij elkaar waren. Zo’n vijftien milard jaar geleden moeten ze zo dicht op elkaar zijn geweest dat het hele heelal een soort oneindige dichtheid had. Misschien een miljardste van een speldenknop, maar zelfs dat is onwaarschijnlijk. Einstein’s theorie was niet in tegenstelling met het idee dat tijd en ruimte een beginstadium hebben, maar Einstein had geen oplossing voor welke wetten er bestonden op het moment dat dit heelal ontstond. Singh weet het evenmin, maar heeft een lekker toegankelijk boek geschreven over de aanloop naar de feiten zoals we nu kennen. Het begint eigenlijk in de tijd van de “verlichting” een tijd die niet geheel toevallig zo wordt genoemd. Het theologische model werd na de middeleeuwen langzaam vervangen door wetenschap. Logica versus geloof, een combinatie die onverenigbaar is. Hoe meer je weet, hoe minder je gelooft. Hoe meer je weet hoe groter de twijfel want in de wetenschap is het, in tegenstelling tot de religie, bijna altijd zo dat een theorie door een andere –betere- theorie te vervangen. Niets is zeker en zelfs dat niet. Een aardige paradox. Paradoxaal is ook dat de zoektocht naar het oneindige grote automatisch leidt tot een zoektocht naar het oneindige kleine. De wereld heeft het lang gedaan met Newton’s wetten over banen en zwaartekracht. Hij had het bijna goed, maar helaas voor Newton werd zijn theorie door Einstein aan flarden geschoten. Op zijn beurt is Einstein’s theorie eveneens onvolledig. Als het gaat om de allerkleinste deeltjes kloppen Einstein’s beweringen evenmin als die van Newton. Nog tijdens Einstein’s leven kwamen Planck en Bohr met de kwantumtheorie. Die theorie vond Einstein zo krankzinnig dat hij het afdeed met de stelling dat God niet dobbelt. De kwantumtheorie is zo absurd omdat onzekerheid, iets wat gelovigen en wetenschappers moeilijk aanvaarden, een rol speelt. En omdat er niets objectief kan worden waargenomen. Want elke waarneming is deel van wat wordt waargenomen en beinvloedt het resultaat. Als iemand naar een deeltje kijkt kan hij de snelheid zien of de plek. Maar beide tegelijk is onmogelijk. Kortom: “It’s all in the eye of the beholder.” Moeilijk terrein waaraan je niks hebt in het dagelijks leven. De kwantummechanica sluit niet uit dat alles een illusie is. Leuk om over te filosoferen. Maar in zekere zin ook angstaanjagend. Voorlopig kunnen we het doen met Simon Sings’ beschrijving van wat er allemaal nodig was om dogma’s te weerleggen en feiten te verklaren. Het lijkt erop dat we deel zijn van iets onvoorstelbaars. Wat was er voor de Big Bang? Die vraag zou Singh graag hebben beantwoord. Stephen Hawking ook. Wat was er voor er ruimte en tijd was? Kan er iets uit niets ontstaan? Het enige dat zeker is dat de oerknal geluidloos was. Oerflits is een betere formulering. Geluid zich plant verplaatst zich door materie zoals lucht. En lucht bestaat niet buiten de dampkring. De ontploffingen in Star Wars zijn spectaculair, maar voor het effect hebben d schrijvers de feiten ruim benut. Het grote probleem: is er werkelijkheid als niemand kijkt? Who knows? En hoeveel tijd is geen tijd? Een lekkere aflevering van Star Trek gaat er wel in als je dit dikke boek van Singh achter de kiezen hebt. Daarin gebeuren tenminste gewone dingen. En passant: onlangs heeft Stephen Hawking zijn menig over zwarte gaten herzien. Zwarte gaten zijn het effect van grote sterren die ineenstorten door hun eigen zwaartekracht. In een zwart gat bestaat tijd noch ruimte. Hawking heeft ontdekt dat er wel informatie uit zo’n gat sijpelt en dat betekent dat de hele kosmologie op losse schroeven staat. Therotisch zou de kwantummechanica wel eens het ei van Clolumbus kunnen zijn. Dat zou een grotere omwenteling zijn dan elke andere theorie. Maar laat het nou net die theorie zijn, die zich niet aan oorzaak en gevolg houdt. De theoretische fysica leert ons steeds meer over het heelal. Descartes opmerking “Ik denk, dus ik besta,” is geen voldongen feit meer. De Big Bang is nauwelijks te begrijpen. Maar de kwantumfyisica lost meer vragen op dan elke andere theorie. Alleen begrijpt geen sterveling hoe de kwantumfysica werkt. En nog even over Einstein: E=MC Kwadraat. Dat betekent dat de lichtsnelheid nooit kan worden overschreden, omdat C, de snelheid van het licht energie nodig heeft. Maar in het heelal is geen kracht te vinden die zoveel energie levert. Gebeurt dat wel dan bestaat er geen heelal meer. Maar: de kwantummechenica sluit niet uit dat deeltjes met een grotere dan de lichtsnelheid bestaan... Singh heeft er een onderhoudend boek over gemaakt. Toegankelijk en helder. Soms wat oppervlakkig. Maar het is een grote verdienste dat een schrijver deze filosofische vragen helder probeert uit te leggen aan publiek dat wel eens verder wil kijken dat de pulp van Discovery.

Bitter Bierce!!!!!

A person who doubts himself is like a man who would enlist in the ranks of his enemies and bear arms agains himself. He makes his failure certain by himself being the first person to be convinced of it. Ambrose Bierce A total abstainer is one who abstains from everything but abstention, and especially from inactivity in the affairs of others. Ambrose Bierce Ability is commonly found to consist mainly in a high degree of solemnity. Ambrose Bierce Absence blots people out. We really have no absent friends. Ambrose Bierce Abstainer: a weak person who yields to the temptation of denying himself a pleasure. Ambrose Bierce Absurdity, n.: A statement or belief manifestly inconsistent with one's own opinion. Ambrose Bierce Academe, n.: An ancient school where morality and philosophy were taught. Academy, n.: A modern school where football is taught. Ambrose Bierce Acquaintance. A person whom we know well enough to borrow from, but not well enough to lend to. Ambrose Bierce Admiration, n. Our polite recognition of another's resemblance to ourselves. Ambrose Bierce All are lunatics, but he who can analyze his delusions is called a philosopher. Ambrose Bierce Ambidextrous, adj.: Able to pick with equal skill a right-hand pocket or a left. Ambrose Bierce An egotist is a person of low taste-more interested in himself than in me. Ambrose Bierce Anoint, v.: To grease a king or other great functionary already sufficiently slippery. Ambrose Bierce Ardor, n. The quality that distinguishes love without knowledge. Ambrose Bierce Bacchus, n.: A convenient deity invented by the ancients as an excuse for getting drunk. Ambrose Bierce Barometer, n.: An ingenious instrument which indicates what kind of weather we are having. Ambrose Bierce Battle, n., A method of untying with the teeth a political knot that would not yield to the tongue. Ambrose Bierce Beauty, n: the power by which a woman charms a lover and terrifies a husband. Ambrose Bierce Belladonna, n.: In Italian a beautiful lady; in English a deadly poison. A striking example of the essential identity of the two tongues. Ambrose Bierce Bigot: One who is obstinately and zealously attached to an opinion that you do not entertain. Ambrose Bierce Bore, n. A person who talks when you wish him to listen. Ambrose Bierce Brain: an apparatus with which we think we think. Ambrose Bierce Bride: A woman with a fine prospect of happiness behind her. Ambrose Bierce Cabbage: a familiar kitchen-garden vegetable about as large and wise as a man's head. Ambrose Bierce Calamities are of two kinds: misfortunes to ourselves, and good fortune to others. Ambrose Bierce Childhood: the period of human life intermediate between the idiocy of infancy and the folly of youth - two removes from the sin of manhood and three from the remorse of age. Ambrose Bierce Clairvoyant, n.: A person, commonly a woman, who has the power of seeing that which is invisible to her patron - namely, that he is a blockhead. Ambrose Bierce Cogito cogito ergo cogito sum - I think that I think, therefore I think that I am. Ambrose Bierce Confidante. One entrusted by A with the secrets of B confided to herself by C. Ambrose Bierce Conservative, n: A statesman who is enamored of existing evils, as distinguished from the Liberal who wishes to replace them with others. Ambrose Bierce Consult: To seek approval for a course of action already decided upon. Ambrose Bierce Corporation: An ingenious device for obtaining profit without individual responsibility. Ambrose Bierce Coward: One who, in a perilous emergency, thinks with his legs. Ambrose Bierce Cynic, n: a blackguard whose faulty vision sees things as they are, not as they ought to be. Ambrose Bierce Dawn: When men of reason go to bed. Ambrose Bierce Day, n. A period of twenty-four hours, mostly misspent. Ambrose Bierce Death is not the end. There remains the litigation over the estate. Ambrose Bierce Debt, n. An ingenious substitute for the chain and whip of the slavedriver. Ambrose Bierce Deliberation, n.: The act of examining one's bread to determine which side it is buttered on. Ambrose Bierce Destiny: A tyrant's authority for crime and a fool's excuse for failure. Ambrose Bierce Doubt begins only at the last frontiers of what is possible. Ambrose Bierce Doubt is the father of invention. Ambrose Bierce Doubt, indulged and cherished, is in danger of becoming denial; but if honest, and bent on thorough investigation, it may soon lead to full establishment of the truth. Ambrose Bierce Edible, adj.: Good to eat, and wholesome to digest, as a worm to a toad, a toad to a snake, a snake to a pig, a pig to a man, and a man to a worm. Ambrose Bierce Education, n.: That which discloses the wise and disguises from the foolish their lack of understanding. Ambrose Bierce Egotism, n: Doing the New York Times crossword puzzle with a pen. Ambrose Bierce Egotist: a person more interested in himself than in me. Ambrose Bierce Egotist: A person of low taste, more interested in himself than in me. Ambrose Bierce Experience is a revelation in the light of which we renounce our errors of youth for those of age. Ambrose Bierce Faith: Belief without evidence in what is told by one who speaks without knowledge, of things without parallel. Ambrose Bierce Famous, adj.: Conspicuously miserable. Ambrose Bierce Fork: An instrument used chiefly for the purpose of putting dead animals into the mouth. Ambrose Bierce Genealogy, n. An account of one's descent from a man who did not particularly care to trace his own. Ambrose Bierce Happiness: an agreeable sensation arising from contemplating the misery of another. Ambrose Bierce History is an account, mostly false, of events, mostly unimportant, which are brought about by rulers, mostly knaves, and soldiers, mostly fools. Ambrose Bierce I believe we shall come to care about people less and less. The more people one knows the easier it becomes to replace them. It's one of the curses of London. Ambrose Bierce I never said all Democrats were saloonkeepers. What I said was that all saloonkeepers are Democrats. Ambrose Bierce Immortality: A toy which people cry for, And on their knees apply for, Dispute, contend and lie for, And if allowed Would be right proud Eternally to die for. Ambrose Bierce In our civilization, and under our republican form of government, intelligence is so highly honored that it is rewarded by exemption from the cares of office. Ambrose Bierce Inventor: A person who makes an ingenious arrangement of wheels, levers and springs, and believes it civilization. Ambrose Bierce It is evident that skepticism, while it makes no actual change in man, always makes him feel better. Ambrose Bierce Land: A part of the earth's surface, considered as property. The theory that land is property subject to private ownership and control is the foundation of modern society, and is eminently worthy of the superstructure. Ambrose Bierce Lawsuit: A machine which you go into as a pig and come out of as a sausage. Ambrose Bierce Learning, n. The kind of ignorance distinguishing the studious. Ambrose Bierce Liberty: One of Imagination's most precious possessions. Ambrose Bierce Litigation: A machine which you go into as a pig and come out of as a sausage. Ambrose Bierce Logic: The art of thinking and reasoning in strict accordance with the limitations and incapacities of the human misunderstanding. Ambrose Bierce Love: A temporary insanity curable by marriage. Ambrose Bierce Mad, adj. Affected with a high degree of intellectual independence. Ambrose Bierce Mammon, n.: The god of the world's leading religion. Ambrose Bierce Marriage, n: the state or condition of a community consisting of a master, a mistress, and two slaves, making in all, two. Ambrose Bierce Mayonnaise: One of the sauces which serve the French in place of a state religion. Ambrose Bierce Meekness: Uncommon patience in planning a revenge that is worth while. Ambrose Bierce Men become civilized, not in proportion to their willingness to believe, but in proportion to their readiness to doubt. Ambrose Bierce Ocean: A body of water occupying about two-thirds of a world made for man - who has no gills. Ambrose Bierce Optimism: The doctrine that everything is beautiful, including what is ugly, everything good, especially the bad, and everything right that is wrong... It is hereditary, but fortunately not contagious. Ambrose Bierce Painting, n.: The art of protecting flat surfaces from the weather, and exposing them to the critic. Ambrose Bierce Patience, n. A minor form of dispair, disguised as a virtue. Ambrose Bierce Perseverance - a lowly virtue whereby mediocrity achieves an inglorious success. Ambrose Bierce Philosophy: A route of many roads leading from nowhere to nothing. Ambrose Bierce Photograph: a picture painted by the sun without instruction in art. Ambrose Bierce Politeness, n: The most acceptable hypocrisy. Ambrose Bierce Politics: A strife of interests masquerading as a contest of principles. The conduct of public affairs for private advantage. Ambrose Bierce Positive, adj.: Mistaken at the top of one's voice. Ambrose Bierce Pray, v.: To ask that the laws of the universe be annulled in behalf of a single petitioner confessedly unworthy. Ambrose Bierce Pray: To ask the laws of the universe to be annulled on behalf of a single petitioner confessedly unworthy. Ambrose Bierce Prescription: A physician's guess at what will best prolong the situation with least harm to the patient. Ambrose Bierce Quotation, n: The act of repeating erroneously the words of another. Ambrose Bierce Religion. A daughter of Hope and Fear, explaining to Ignorance the nature of the Unknowable. Ambrose Bierce Revolution, n. In politics, an abrupt change in the form of misgovernment. Ambrose Bierce Saint: A dead sinner revised and edited. Ambrose Bierce Speak when you are angry and you will make the best speech you will ever regret. Ambrose Bierce Spring beckons! All things to the call respond; the trees are leaving and cashiers abscond. Ambrose Bierce Success is the one unpardonable sin against our fellows. Ambrose Bierce Suffrage, noun. Expression of opinion by means of a ballot. The right of suffrage (which is held to be both a privilege and a duty) means, as commonly interpreted, the right to vote for the man of another man's choice, and is highly prized. Ambrose Bierce Sweater, n.: garment worn by child when its mother is feeling chilly. Ambrose Bierce Telephone, n. An invention of the devil which abrogates some of the advantages of making a disagreeable person keep his distance. Ambrose Bierce The best thing to do with the best things in life is to give them up. Ambrose Bierce The covers of this book are too far apart. Ambrose Bierce The gambling known as business looks with austere disfavor upon the business known as gambling. Ambrose Bierce The hardest tumble a man can make is to fall over his own bluff. Ambrose Bierce The slightest acquaintance with history shows that powerful republics are the most warlike and unscrupulous of nations. Ambrose Bierce The small part of ignorance that we arrange and classify we give the name of knowledge. Ambrose Bierce There are four kinds of Homicide: felonious, excusable, justifiable, and praiseworthy. Ambrose Bierce To be positive is to be mistaken at the top of one's voice. Ambrose Bierce Vote: the instrument and symbol of a freeman's power to make a fool of himself and a wreck of his country. Ambrose Bierce War is God's way of teaching Americans geography. Ambrose Bierce We know what happens to people who stay in the middle of the road. They get run over. Ambrose Bierce We submit to the majority because we have to. But we are not compelled to call our attitude of subjection a posture of respect. Ambrose Bierce What this country needs what every country needs occasionally is a good hard bloody war to revive the vice of patriotism on which its existence as a nation depends. Ambrose Bierce When you doubt, abstain. Ambrose Bierce Who never doubted, never half believed. Where doubt is, there truth is - it is her shadow. Ambrose Bierce

Anton Wachter bij het grofvuil

Anton Wachter bij het groffe vuil.... Harlingen. Soms lijkt het alsof de geest van Vestdijk er nog rondspookt. Waar vind je nog een stad waar de burgemeester je persoonlijk even belt als hij vindt dat ’t journaille hem niet helemaal geloofd? En die hoogstpersoonlijk een echte vuilverbrandingsoven aan het wad binnenloodst... "De lucht in Lahringen is dan schoner dan die boven Antarctica," verzekerde de geparachuteerde bobo. Waar kon je tot voor kort een heuse schouwburg met alles erop en eraan voor een halve euro kopen? En waar vind je een stad die een literaire prijs –De Anton Wachter Prijs, jawel, uitreikt aan een debuut, waarvan jurylid Martin Ros toch echt beweerde, dat het zonde was van de bomen die voor’t papier van het boek gekapt waren? Het mocht niet verhinderen dat Christiaan Weijts, hem, zoals voorspeld, kreeg voor zijn indrukwekkende roman Artikel 285 B. Weijts mocht een replica van het standbeeld van Anton Wachter meenemen. Het werd hem tijdens een indrukwekkend gala overhandigd. Wat vooral opviel was de afwezigheid van de jury en de toespraken van menig spreker, die, noch Weijts, noch Vestdijk had gelezen. Dat Vestdijk’s nalatenschap, literatuur in het algemeen en Lahringen er geen innige banden op nahouden: soit. Maar om nou op deze manier als gemeente je gram te halen....Of zou Ros even langs zijn geweest? Of, wederom een smerige streek van Vestdijk’s narrige stadse kwelgeest, Mijnheer Visser?? En passant verklaarde Mieke Vestdijk dat Ierse Nachten de mooiste roman was van de Lahringse reus en Op Afbetaling de meest nare. Lang geleden dat Mieke zich liet interviewen. Een primeur dus.

Verwondering en homeopathie2

Precies zoals dhr. Ruarus stelt in zijn
ingezonden stuk in de Extra, wetenschap is met verwondering en
nieuwsgierigheid vooruitkijken maar ook achterom kijken. Het
bijzondere van wetenschap is dat ze ook kan erkennen dat ze fouten
maakt. Juist omdat ze achterom kijkt kunnen nieuwe theorieën
getoetst worden en ook afgewezen of aangepast worden. De wetenschap
heeft niet altijd gelijk gehad. Deze bijzondere eigenschap, het
continu beoordelen van de eigen beweringen is iets wat de homeopathie
volkomen ontbreekt (zoals bij zoveel alternatieve stromingen). Het
blijft altijd nodig om je af te vragen “waarom”. De wetenschap
heeft zich uitermate ingespannen om te verklaren waarom homeopathie
zou werken..Dit heeft ze gedaan op verzoek van de homeopathie maar
ook uit eigener beweging. Er is echter nog nooit één
wetenschappelijk rapport verschenen wat het gelijk van de homeopathie
aantoont. Zoals meneer Ruarus terecht stelt moeten we echter het
placebo effect koesteren. De uitgebreide aandacht die de patiënt
krijgt is dé belangrijke factor in de genezing van de patiënt die
anders tóch wel zou genezen. De verwoede pogingen van de homeopaten
om de werking te verklaren door te goochelen met cijfers of door
almaar te hameren om wat de grondlegger ooit (foutief) beweerde is
lachwekkend. Wat het bijzonder goed doet bij de alternatieve
“wetenschappers” is een sprongetje maken naar de nanotechnologie
of naar de onderzoeken in CERN betreffende de kleinste deeltjes.
Kwantum fysica is mateloos interessant, moeilijk te bevatten en
daardoor uitermate geschikt om allerhande onzin-verbanden te leggen.
Er ís geen geheugen van water en er ís geen
uitwisseling van informatie tussen deeltjes anders dan aantrekking of
afstoting, opheffing of rotatie. Omdat de wetenschap nog volop bezig
is om te onderzoeken wat zich allemaal afspeelt op dit minuscule
niveau en nog lang niet alle vragen heeft beantwoord is het voor
alternatieven een uitstekend onderwerp om allerhande speculaties op
los te laten…ongefundeerd. De casuïstiek van de homeopathie, die
wordt aangehaald bestaat veelal uit anekdotische “bewijzen” ,
niet wetenschappelijk onderzocht en daarom geen bewijs. Er is veel
onderzoek gedaan en er nooit enig verband aangetoond. De lijst met
boeken en personen en moeilijke woorden die in het artikel wordt
aangehaald is bedoeld om te imponeren. De lijst met boeken en
personen die het tegendeel beweren is echter vele, vele malen groter
en betrouwbaarder. Voorlopig 1-0 voor Feije.
T. V.

Weg Gevaarlijke Plantjes

Helaas missen wij de rubriek Gevaarlijke Plantjes in onze onvolprezen Harlinger Courant. Bijna 100 afleveringen heeft onze bekende botanicus / genezer / medisch publicist en verteller zijn kennis met ons gedeeld. "Aan alles komt een eind" verklaarde de redactie. Sneu, want deze deskundoloog vroeg, noch kreeg enig salaris voor zijn monnikenwerk. Boze tongen beweren dat hij het allemaal overschreef, maar dat geloof ik niet. Er bestaat namelijk geen boek met 100 maal hetzelfde artikel, waar de enige variabele een soortnaam is. Het was netjes geweest om de eigenaar van www.pdd-nos.nl tenminste 1 rubriek uit te betalen.

Banken beroven mensen

http://www.papierentijger.org/bankendex.html

De columns van Steve Brown, geselecteerd en geredigeerd door F.W. en S.B. verschijnen nu bij de Papieren Tijger.

"Banken beroven mensen"

Nu actueler dan ooit. Niet alleen over Peter R. de Vries, door Freek de Jonge deskundig neergezet als nepjournalist, die desnoods over lijken gaat (wij wisten dat al!) zie voor de herhaling: http://www.stevenbrown.web-log.nl/

Maar over nog veel meer missers en desinformatie in medialand. Vlijmscherp en toch relativerend. En dat laatste zal vandaag de dag niemand meer over Peter R. de Vries durven zeggen. De man heeft een ego als de Chinese muur, met, inmiddels, nog veel meer barsten.....Onbedoeld is is de gesjeesde politicus Peter R. de V. een grotere komiek geworden dan Freek ooit is geweest. En dat is geen geringe prestatie voor een boefje (die kwalilificatie is van Freek...)

Wie hetzelfde anders zegt, zegt iets anders

Bovenstaande was bijna de filosofische titel geworden van Steve Browns nieuwe boek. Deze keer gaat het niet alleen om misdaad, al laat Brown zich erop voorstaan de enige echte misdaaddeskundige in dit land te zijn. Er komt van alles voorbij: het grote graaien, het leven in de Pijp toen die wijk nog een volksbuurt was, en nog geen dure yuppenwijk. Het gaat over Holleeder, over advocaten, over de verloedering van de journalistiek, waarbij vooral de etterende wonden die de heren Ende en Mol 's avonds als ware het iets smakelijks, menen op te moeten dienen, bijtend worden behandeld. Vrolijk, ook, en vooral: vilein. Die mooie titel hierboven moest plaats maken voor de actualiteit. En nu Steve op de korte baan schrijft, is deze verzameling verhalen en gedachten, een staalkaart van zijn drive, doen en denken, geworden. Hij vreet informatie, en hij gebruikt die later altijd weer: op de juiste plek. Tsja, een nieuwe verrassing: Brown is nu een echte columnist, eentje van het zuiverste water....

Banken Beroven Mensen gaat het heten.

Ja, de banken, daar kon Steve niet omheen, tijdens de zo donkere dagen dat wij zaten te compileren en te selecteren. Hij heeft in een (1)avond een schiterend stuk over de grote crisis geschreven. Een stuk dat elke bankier met zelfrespect, met rode oren zal lezen. Verstopt in een hoekje, onzichtbaar voor zijn echtgenote. Toch, Steve en ik, twijfelen of er fatsoenlijke zichzelf en anderen respecterende, bankiers op dit ondermaanse leven. Selecteren en redigeren was mijn bijdrage aan dit werk. Als criticus ben ik altijd eerlijk geweest, en je kunt niet je eigen criticus wezen, maar in dit geval kon ik alleen maar kiezen tussen goed, en heel goed. Dus weet ik heel zeker dat het een bijzonder leuk en soms ook boos openhartig boek is geworden en als je't leest hou de moed erin, ondanks alle narigheid die voorbij komt!!!! Geen gehuichel, rechttoe en rechtaan!!

F.W.

http://www.stevenbrown.web-log.nl/

http://www.uitgeverijaspekt.nl/

F.W. En het verschijnt bij Aspekt.

Hoe malifide ex-diender Foutewout, altijd gelijk heeft.

Dit stukje is geweigerd door de Harlinger Courant. Omdat, aldus de hoofdredactie: "De schrijver boos wordt als hij wordt tegengesproken. En de man werkt voor ons."

Ingezonden.

In het kader van uw rubriek : Gevaarlijke Plantjes" van twee weken geleden, over de vliegenzwam het volgende:

Er is geen enkel geval bekend van vliegenzwam gebruik met dodelijke afloop. Ik heb Christian Raetsch geraadpleegd. Uitgebreide verhandeling, o.m. over muscarine. Ook hij ontzenuwt de flauwekul geruchten.

Dit is het antwoord van paddestoelen expert Hans Plomp, schrijver van het boek "Uit je Bol," het handboek voor psychotrope planten en stoffen, op mijn vraag of de beweringen van de heer de Vries inzake de vliegenzwam klopten.

Waar de Vries zijn informatie vandaan haalt is onduidelijk. Zou het kunnen zijn dat hij de verkeerde encylopedie raadpleegt?

Feije Wieringa.

Met dank voor plaatsing.

Mooi niet dus: bij de krant heeft schrijver Fred de wind eronder. "Maar mevrouw de hoofdredactrice, het moet u toch zijn opgevallen dat alles wat deze deskundoloog inlevert, overgepend is? En de enige originele inbreng van de auteur, de fouten zijn?" "Dat weten we, maar dat vinden we niet erg." "Bij de Leeuwarder Courant, kreeg uw publiekstrekker overigens nul op het rekest, zo hoorde ik daar van een directe bron." "Weet ik niks van." "en de bron daar zei dat je maar beter je je ogen open kon houden als de schrijver in de buurt is." "Maar hij stuurt de kopij altijd," verklaarde de hoofdredacrice. "Dan hebt u dus niks te vrezen." "Ik denk het niet...." "Werkt de auteur gratis?" Stilte, diepe stilte.....Foutewout is de schrijver van enkele belabberde kwakzalverswerkjes, alsmede auteur van verhalenbundel, die gerelateerd is aan True Crime.

Dit is de man, die ook uw kinderen onder behandeling wil nemen. En dit is z'n hobby (mag je hopen, stel je voor dat het z'n werk is.....http://www.boudicca.de/lsr-nlswf.html
Bij de prinsemarij wassie van de ene dag op de andere diender af. Collega's van'm werken nog na tonnen drugs te hebben beheerd en van eingenaar te laten verwisselen. Deze zelfbenoemde kwakzalver (kwak = altijd zelfbenoemd) weet nog niet eens het verschil tussen kinder- en varkensbloed.

De sites zijn niet gelinkt en lopen dood. Ze bestaan alleen om de dunne handboekjes aan de man te brengen. Via .com, .be, en .nl zelfde content, zelfde semiwetenschappelijke kwak. Maar sites kapen, wil niet zeggen dat je deskundig bent inzake pdd-nos en autisme. Nou, dat is Fred ook niet. Hij heeft geen groot denkraam. Beetje klabakken en bekeuren, onder begeleiding: het heeft gehobbeld. Maar ja, soms groeien zelfs dienders slimmer. Onze schrijver niet. Die wist alles, weet alles, en dat ook nog eens veel beter dan u en ik. Als censurist bij de krant is hij op zijn plek. Gezag, macht, kicken op angst van anderen. De meest geschikte eigenschap voor iemand die een andere mening wil weren is? Juist: Domheid. Schrijver Fred De Vries, inelkaar flanser van drie erge boekjes en als bijbaan actief in een circuit waar de heksen rituelen, was te dom om politieman te wezen (en te slecht, gaat samen) en nou issie de man die bepaalt dat zijn domheid geldend is en niet met intelligentie mag worden besmeurd. Wij nemen het niet op tegen domheid. Domheid komt altijd aan het licht. Bent u zo dom om voor nop bij een krant onzin te schrijven?? Nee! Domkop De Vries doet't wel. Domme mensen zijn er trots op dat hun naam is te lezen onder de domste stukken. Domheid, als't er eenmaal is: 't blijft. Hardnekkig als plak.

Dick Nicolaas in de dodencel, blijf op de hoogte via Frankrijk!!!

Onze terdoodveroordeelde vriend en landgenoot in Indonesië staat hooggenoteerd op internet. Je hoeft op Google slechts zijn naam, op z'n Frans, in te typen: Nicolaas Garnick, of zijn portret verschijnt, veelal in het Engels en steeds eenzijdig belicht vanuit justitiële of journalistieke invalshoek. Van sommige websites vraag je je zelfs af in welke wereld je terecht gekomen bent en vooral, wat Dick ermee te maken heeft!

Typen we achter zijn naam ‘peine de mort’ dan krijgen we een ander beeld, dit keer in het Frans! Deze website heeft een invloedrijke Franse persoonlijkheid namelijk voor Dick opengesteld als teken van een bredere Europese samenwerking dan enkel een technocratische (en ook om Dick uit zijn ondergeschoven positie in de publiciteit rond Serge Atlaoui te halen). Het forum op de website staat open voor een ieder om in ‘t frans, engels of nederlands aan zijn gevoelens, morele overwegingen of menselijke solidariteit uiting te geven. Daartoe moet een inschrijvingsformaliteit vervuld worden zoals in het Frans wordt uitgelegd, of als dat te ingewikkeld lijkt kan volstaan worden met een beknopte aanvraag in het Engels gericht aan: cardou@wanadoo.fr., bijvoorbeeld: I would like to have access to your forum ‘peine de mort’, je naam, e-mail-adres en eventuele pseudoniem op te geven en de voorwaarde van beschaafd taalgebruik in welke taal dan ook te onderschrijven.

Laat je door deze formaliteit niet afschrikken en maak gebruik van de geboden kans om Dick met al je twijfels en zekerheden in leven te houden. Dus ook als je machteloosheid of gram kwijt wilt over handelswijzen als die van Dick kun je van het forum gebruik maken onder bovengenoemde voorwaarde. De bedoeling is Dick als integrale mens in leven te houden en tot iedere prijs te vermijden dat hij als monster wordt afgeschoten.

Als Dick zijn leven op het spel gezet zou hebben onder het motto ‘get-rich-or-die-trying’ dan nog kan het niet anders geweest zijn dan in de overtuiging dat zijn verdediging zou opwegen tegen zijn vergrijp in een eerlijk proces. Naar onze overtuiging is zijn portret onder politieke druk in de rechtstoegang pijnlijk vervalst. Wij vinden bovendien dat niemand het recht heeft een ander het leven te benemen, zelfs niet de aanhangers van bovengenoemd adagio.
Voor de duidelijkheid: ik had het hier even niet over Dick maar over neoliberale miskleunen in 't algemeen. Drugshandel is een zaak van een andere morele orde, zeker, dus nog even voor alle duidelijkheid: Dick is noch was drugshandelaar, eerder een foute speculant...

Surf eens naar zijn portret op internet en houd het met jouw waarheid in leven op onderstaand forum:

www.pays-de-couiza.com/dick/dick.html

“De schuldige is niet degene die de fout begaat, maar degene die de verblinding veroorzaakt.” schreef Victor Hugo ooit...

Ariënne Verburg. Dank Ariienne!!!! F.W.

Ain't nobody's business If You Do!!

Let's leave religion to the televangelists. After all, they're the professionals.

I hate people who are intolerant.

It is hard to fight an enemy who has outposts in your head.

Why doesn't everybody leave everybody else the hell alone?

The big thieves hang the little ones.

Not a shred of evidence exists in favor of the idea that life is serious.

The propagandist's purpose is to make one set of people forget that certain other sets of people are human. (Huxley)

I don't like principles. I prefer prejudices.

Great spirits have always encoutered violent opposition from mediocre minds. (Einstein)

Include me out.

Only in a police state is the job of policemen easy.

Petty laws breed great crimes.

The right to be let alone is indeed the beginning of all freedom.

Meer weten: http://www.mcwilliams.com/

The Blind Watchmaker van Richard Dawkins

Masterpiece: Acclaimed as the most influential work on evolution written in the last hundred years, The Blind Watchmaker offers an inspiring and accessible introduction to one of the most important scientific discoveries of all time. A brilliant and controversial book, which demonstrates that evolution by natural selection - the unconscious, automatic, blind, yet essentially non-random process discovered by Darwin - is the only answer to the biggest question of all: why do we exist? Click on the Cover

Junkie Patrick van der Eem. Peter R. en drugssupply!!!

Aan de hielelikkers en Konten-likkers van P.R. de Vries.
Omdat dat ik geen kijk (nou ja....;-) heb op de Maffia-journalistiek en de georganiseerde misdaad.
Wat de telegraaf nu publiceert :

http://www.telegraaf.nl/binnenland/4304586/__Onder_de_coke_tijdens_Joran-tapes___.html?p=28,1

schreef ik al in februari 2008 , zie:

ttp://stevenbrown.web-log.nl/stevenbrown/2008/02/cocane_peter_in.html

Groet,
Steve Brown

Hoe oprecht is een infiltrant die, begaan met het lot van moeder Holloway, voor zijn judaswerk een paar ton vroeg aan honorarium? En vervolgens accoord ging met wat zilverlingen.
Hoe betrouwbaar is een man, Patrick van der Eem, die zijn 'verhoren' liet aansturen door zijn reukorgaan vol te douwen met grammen coke??? Hij schrijft het zelf in zijn boekje met onthullingen. Nou ja, onthullingen....Over van der Eem zelf is het een beetje onthullend. Peter R. verzuimde maar mooi te vertellen, dat hij van tevoren wist dat van der Eem een junkie was!!! Slecht voor de kijkdichtheid en de geloofwaardigheid, zal de man die zo hecht aan bewijzen gedacht hebben...

Inderdaad: de zeperd van het jaar!!

F.W.

Tornado stelt niks voor....

NBDBiblion:

Dit 'handboek' ADHD is volgens de auteur (gewezen agent, vader van een kind met ADHD en zelfbenoemde deskundige op het gebied ADHD en PDD-NOS) gericht op professionals en daarnaast met name op ouders van kinderen met ADHD. Hij wil inzicht geven in de oorzaken en gevolgen van het probleem 'aandachtsstoornis' en uitzicht geven op een vermindering van negatieve gevolgen ervan. Naast een vrij gedegen beschrijving van de oorzaken, diagnostiek en behandeling van ADHD heeft dit boek toch ook een aantal merkwaardigheden, bijvoorbeeld: het opmerkelijke aanprijzen van St. Janskruid als probate medicatie; het zich serieus bezighouden met het fenomeen 'nieuwetijdskinderen'; en zijn totaal onbewezen bewering over PDD-NOS niet als reststoornis van autisme, maar als verzamelstoornis van onder meer ADHD, dyslexie, anorexia nervosa en een diversiteit van overige ontwikkelstoornissen. De uitgave zal onder betrokkenen nogal voor- en tegenstand oproepen. Bevat (medische) begrippenlijst en voetnoten met verwijzingen naar literatuur. Kleine druk. De auteur publiceerde eerder 'Storm in je hoofd : handboek PDD-NOS' (2006)*.(NBDBiblion recensie, G. Brandorff)

Wij wisten dit al eerder, maar altijd leuk om het ook eens van een andere recensent te lezen. Overigens kan de auteur niet bogen op ervaring, zoals wordt gesuggereerd bij Storm in je Hoofd. In dat, ook bijzonder beroerde werkje, ging het zo nu en dan over de kinderen van de co-auteur van de schrijver. Waaraan ook de 'gedichten' van de veelzijdige schrijver zijn opgedragen. En over dat Sint Janskruid hebben wij ook al aan de bel getrokken. Helaas is de obsessie met gevaarlijke plantjes van de Vries, groter dan zijn vermogen om zorgvuldige voorlichting te geven. De Vries is overigens op geen enkele wijze medisch onderlegd.......

Sydiven en haring van Lange Ben, een slechte combinatie

De vaste lezers van dit log weten natuurlijk dat ik graag bericht over het skydiven boven Texel en niet nalaat daarbij Paracentrum Texel van harte aan te bevelen. De meest gestelde vraag aan iedereen die ooit uit een de deur van een vliegtuig stapte, met de bedoeling aan een parachute te landen is: hoe gevaarlijk is dat nou? Het antwoord: heel erg ongevaarlijk.

Maar wee de skydiver, die na een mooie vrije val en een heerlijk zachte landing, zichzelf nog eens extra wil belonen met een zoute haring, aangeschaft bij Lange Ben in de Cocksdorp. Heb je je sprong probleemloos overleefd, krijg je dit:

cijfer 0
smaak 0
rijping: bedorven
schoonmaak: matig

Conclusie: Lange Ben, de schrik van Texel. Zo jaag je de toeristen weg. Keurmeesters springen in de auto en eisen plankgas naar de eerstvolgende veerboot. Aldus het AD over de haringtest 2008. Skydiven: doe gerust. Maar eet na de landing geen haring van Lange Ben, want die kan best een beetje onveilig wezen!

No Sense Makes Sense

Gesprek: "Er zit geen godverdomme in jouw muziek." De stelling van een meneer die ik ontmoette op een terras. Hij gaf zich uit voor drummer. "The Rolling Stones," dat is godverdomme man! "Les, heb jij overwogen om les te nemen, gitaarles?" droeg zijn sp(r)uit eleven bij? "Das idioot, je vindt het toch zelf uit?" Kunstenaar, zo affichieerde deze deskundige in leerprocessen zichzelf. "Invisible art," Hij voegde eraan toe: "I am The Coffeeshop!" "Fuck the normal people!" Deze variant van Huxley's Young Archimedes heeft een geheel eigen spelling en grammatica ontworpen. Tot nu niet te doorgronden, maar dat is een kwestie van abstractie. Abstractie man, alles is abstractie! "We don't use drugs daily. We are just doing our self medication, daily.." "Oh man how bad, you gotta a porn DVD. Watching that stuff? It's blowing your mind! Shit, I red this biography about Eva Brown! Why didn't they tell it was written by a woman! Wasted my time man!!" Tsja.....

Een discipel van these artists: "Die kunstenaars, die zijn anders dan wij, gewone stervelingen. Ze hebben een ander plateau bereikt." Quote van een follower /fan, specialized in Kharma!!! "Guru's man."

Stupid believers: you are: "Blindly following recent Pipers! Apathy, still your King! (tnx. Mr. Hyde)

Een macabere quote van Charles Manson schoot me te binnen:

"There is no sense in sense. I will show the faces you want to see..."

Binnenkort: The End of the Era, Helter Skelter, Robert Ressler, Cahrles Manson and The Family en waarom Pied Pipers nog steeds hun deuntje fluiten....Stupidity is a crime, (Erika Mann) en untreated madness is stupidity....(F.W.)

http://www.charliemanson.com/

Religie en motoronderhoud

Het was Feud, die religie een colectieve waan noemde. Robert Pirsig citeerde dus in Zen en de kunst van het motoronderhoud. Meester heten of Meester wezen...Wij hebben een poging gedaan om de filosofische dialogen op zaterdag in De Volkskrant te lezen. Helaas, de heren smijten met namen, maar helaas is humor nergens te bekennen. Dat komt ervan als je op kanariezaad en brandnetelthee leeft. Overigens: De godsdienst is een schone zaak en schenkt het mensdom veel vermaak, noteerde Multatuli ooit. Dat geldt trouwens ook voor het vissen, enz.

Philosophy is questions that may never be answered. Religion is answers that may never be questioned.

Some Quotes from Lewis Carroll

'But I don't want to go among mad people,' said Alice. 'Oh, you can't help that,' said the cat. 'We're all mad here.'

‘Contrariwise, if it was so, it might be; and if it were so, it would be; but as it isn't, it ain't. That's logic.’

‘I can't go back to yesterday - because I was a different person then.’

‘Sentence first, verdict afterwards.’

‘She generally gave herself very good advice, (though she very seldom followed it).’

‘I can't go back to yesterday - because I was a different person then.’

‘Who in the world am I? Ah, that's the great puzzle.”

Mostly from Alice in Wonderland

Rob Hammink in gesprek met Marian Henderson

"Somberheid treft een op de tien mensen" Knokken tegen depressie door Rob Hammink (gepubliceerd in De Telegraaf) AMSTERDAM - Een open gezicht met een open lach. Ze kiest haar woorden zorgvuldig, dat wel. Niets verraadt de aap op haar rug, zoals schrijfster Marian Henderson (49) haar depressie typeert. En toch zit hij er als dagelijkse, onontkoombare ballast. Het enige goede dat de metafoor heeft opgeleverd, is het boek dat onlangs het levenslicht zag: 'De aap op mijn rug, Omgaan met depressie, hoe doe je dat?' Illustratie:Dilys Het heeft iets van een verontschuldiging als ze die lach weer eens de vrije loop laat. ,,Van nature ben ik een optimistisch mens, hoor. Depressies, de ziekte van de stemming, zeggen niets over je basisnatuur. Je hoeft er niet per se zwaarmoedig voor te zijn. Ogenschijnlijk lijkt alles op rolletjes te gaan en toch heb je het gevoel dat je naar het schavot wordt afgevoerd. Daarom is er zo weinig begrip van je omgeving." Er zijn weinig lichamelijke afwijkingen die zich kunnen verheugen in zoveel misverstanden en vooroordelen. "Ook daarom wilde ik een compleet en actueel overzicht geven van deze onderschatte ziekte en hoop maar dat het tot een beter begrip leidt. Natuurlijk is er veel geschreven over depressies, maar mijn invalshoek is dat er zoveel invalshoeken zijn. Welke pillen doen wat? Helpen alleen pillen of zijn er ook alternatieven zoals acupunctuur, waar ik overigens gematigd kritisch tegenover sta. Ik heb mijn eigen ervaring en mijn ervaringen als hulpverleenster in de verslavingszorg en psychiatrie gebruikt. In drie maanden was het af, een heel therapeutische bezigheid. Als ik me slecht voelde, schreef ik me letterlijk wat beter. Mensen noemen het moedig dat ik dit boek heb durven schrijven. Kijk, daarmee wordt weer eens duidelijk hoe beladen depressies nog altijd zijn, een taboe, terwijl je bijvoorbeeld als diabetespatiënt wel alle begrip krijgt." Steeds weer: onbegrip en veroordeling als steekwoorden. Blijft vreemd als je je realiseert dat depressie zeker bij tien procent van de bevolking voorkomt en de Wereldgezondheidsorganisatie die die 'aap op de rug' ziet als volksziekte nummer één in 2020. Alleen al in Nederland kampen 1,6 miljoen mensen met depressie. En het gebruik van antidepressiva neemt fors toe: tussen 1996 en 2002 is het percentage van gebruikers gestegen van 3,5 tot 5,5. Onder vrouwen is het percentage gebruikers twee keer zo hoog als onder mannen. Vooral mensen tussen de 45 en 64 gebruiken antidepressiva. Dat blijkt uit een publicatie van het Genees- en hulpmiddelen Informatie Project van het College voor Zorgverzekeraars (CVZ). Sinds haar tinertijd wordt Marian Henderson gekweld door depressies. "Blijf praten, ook al heb je de neiging je terug te trekken." Marian Henderson is geen roepende in de woestijn. De timing van haar publicatie kon niet beter, nu de universiteiten van Leiden, Amsterdam en Groningen in samenwerking met huisartsen, psychiaters en psychologen hebben besloten om vanaf januari 2004 tien jaar lang 3500 depressieve mensen te volgen. Ook onze overheid draagt met 4,5 miljoen euro voor een landelijk onderzoek haar steentje bij. Het gaat in ieder geval de goede kant op. De tijden dat geesteszieken in kerkers werden gefolterd, zijn met de late Middeleeuwen vervlogen in de tijd. ,,Eigenlijk pas sinds de jaren vijftig, toen de eerste pillen op de markt kwamen, zijn we op de goede weg. Serotonine was altijd het toverwoord. Dat stofje dient als boodschapper tussen de zenuwcellen. Er werd altijd gezegd: mensen die depressief zijn, hebben te weinig van die stof dus kwamen er serotonine-heropnameremmers. We kunnen er niet omheen, het spul helpt, maar vormt niet hét antwoord. We weten niet eens zeker waardoor de ziekte wordt veroorzaakt. Biopsychiater Tuinier stelt dat de stresshormonen een belangrijke rol spelen bij het ontstaan van een depressie, zo zie je vaak dat bij depressieve mensen het cortisolgehalte in het bloed verhoogd is. De nieuwe antidepressiva die nu ontwikkeld worden, grijpen in op het stresssysteem. Tuinier ziet meer en meer heil in stresshormonen zoals cortisol. Het zal nog lang duren voordat er een op maat gemaakt, volledig op de patiënt afgestemd medicijn komt." Kan iedereen slachtoffer worden van deze ellende? Marian Henderson zegt zonder enige twijfel: ,,Ja, zelfs de hardste zakenman. Belangrijk is hoe je ermee omgaat. Vrouwen liggen behoorlijk voor. Zij durven sneller dan mannen toe te geven dat ze aan een depressie lijden en maken het bespreekbaar. Voor mannen blijft dat moeilijk. Ze noemen het liever een burnout of stress, maar dat is iets heel anders. Wel is er een verband tussen stress en een depressie. Ook zo opvallend: mensen die in de laatste decennia zijn geboren, hebben een grotere kans om een depressie te krijgen." Dat de aap alleen door volwassenen wordt meegezeuld, is ook een misverstand. Zelf lijdt de schrijfster al sinds haar dertiende levensjaar aan somberheid, later als depressie getypeerd. De ontwikkeling van een depressie gaat vaak sluipend. Toch zijn er signalen als verlies van libido (een zeer onderschat probleem), het niets meer leuk kunnen vinden, veel of weinig slapen, bij volwassenen beter te herkennen dan bij kinderen. ,,Ik herinner me dat ik niet geconcentreerd was op school en hele dagen uit het raam zat te staren. Mijn rapportcijfers waren in de winter altijd slechter. Nu ik volwassen ben, heeft de ziekte een gezicht gekregen. Mijn partner Feije gaat er prima mee om. Hij neemt me niets kwalijk als ik mijn donkere perioden heb. We laten elkaar dan meer met rust. Ik ga soms mijn bed in en hij komt af en toe om de hoek kijken hoe het met me gaat." In 181 bladzijden wordt een gecompliceerde ziekte in kaart gebracht. Depressie als aap, als een ongevraagde aap, die zich aan je vastklampt terwijl je helemaal niet van apen houdt. Maar er zijn oplossingen en niet in de laatste plaats dat depressies vaak uit zichzelf weer verdwijnen, mits het slachtoffer niet voortijdig het leven achter zich heeft gelaten. Aan het eind van het gesprek draagt Marian Henderson nog een aantal manieren aan om het leed te verzachten. ,,Blijf praten, ook al heb je de neiging je terug te trekken. Praten in combinatie met pillen is nog steeds de beste oplossing. Daarnaast zou ik zeggen: sta op, ga aan het werk, sport en blijf knokken. Blijf altijd doorknokken."

De Sixties, waren die echt leuk???

De jaren zestig van de vorige eeuw staan bekend als het decennium van de verandering. Na de gezapige jaren vijftig, die in het teken van de wederopbouw stonden en waarin hard werken, het gezag en de verzuiling de norm waren. Opeens was daar een verandering. De na-oorlogse generatie liet van zich horen en deed dat vooral door zijn pijlen te richten op het, in hun ogen, vermolmde gezag. Dat diezelfde generatie nu niet van het pluche is weg te denken kon toen niemand voorzien. Optimisme was een levensmotto. In werkelijkheid viel het toch wat tegen. Natuurlijk woei er een frisse wind, al was het alleen al in de muziek die in rap tempo volwassen werd. The Beatles maakten meesterwerken als Rubber Soul en Revolver, respectievelijk een wiet- en een LSD-album. The Stones kwamen met Aftermath en Paint it Black, ragarock.. De wereld was vertrouwd opgesplitst in Oost en West. De oorlog in Vietnam werd een breekpunt voor de gevestigde orde: onder leiding van de opinion leaders van de new generation, de protestsongs, demonstraties –Johnson Molenaar, typische Hollandse heldenmoed- en de televisiebeelden, rechtsreeks van het slagveld in de huiskamer, zagen de Amerikanen zich genoodzaakt zich met de staart tussen de benen terug te trekken. Opeens was oorlog een item waarin de publieke opinie een beslissende rol speelde. Even was er een kans op betere wereld. Maar Charlie Manson met zijn Helter Skelter moorden en een Rolling Stones concert in Altanmont, bedoeld als reflectie op Woodstock, waarbij een dode viel door toedoen van de zich als lieverdjes profilerende Hells Angels, bedierven de pret. Drugs, de pil en vrije liefde deden hun intrede. Slechts het topje van de grote jaren zestig populatie deed daar daadwerkelijk aan mee en de meesten hebben er vandaag nog spijt van. Het concert in het Kralingse bos was een mini Woodstock en net als het beruchte Stones concert in het Kurhaus, een statement in de strijd voor vernieuwing. Niemand had toen durven dromen dat diezelfde Stones anno 2008 een wereldtour overwegen en spelen voor drie generaties. Rebellie van toen is gezapigheid van nu. The Who zong “I wanna die before I get old”, maar Pete Townsend is inmiddels toe aan z’n derde gehoorapparaat. Je hoorde ervan, maar die orgies vol van vrije liefde en megajoints overkwamen altijd anderen. De bofkonten… De sixties zijn het decennium waarin je vooral droomde over seks drugs en rock and roll. Waren ze, behalve muzikaal vernieuwend, nou echt zo bijzonder, die fameuze jaren zestig? Is het gezag milder geworden? Of zijn de teugels nu, anno 2008 zelfs strakker aangetrokken dan toen? Misschien waren een paar dingetjes toch leuker: we waren niet in oorlog, de treinen reden op tijd en het ziekenfonds was voor iedereen te betalen. Niemand dacht nog aan internet en grammofoonplaten, geloof me, klonken na twee keer draaien als een brandend kampvuur… Ik zie het wel zitten anno 2008. Geef mij maar een 60 GB I-Pod in plaats van radio Veronica.Ik kijk liever naar YouTube dan naar de TROS en de wiet anno 2008 is aanmerkelijk sterker dan de paardenpoep en bananenschillen waarvan men destijds beweerde High te worden! En het gezag is nog net zo vermolmd, nee, meer nog, als toen. Je hebt echt niks gemist! En ofschoon Dylan beweerde dat Forever Young haalbaar was, is dat nu toe alleen voor de grijzende bard zelf weggelegd….

Kaap Hoorn gerond...

Alweer een tijdje geleden. Maar we hebben'm gerond. Dank Sander, gaan we weerres kaarten int vooronder??/ Feije Oosterschelde naar Kaap Hoorn Zingen op een donkere oceaan d o o r S A N D E R K L O S Weekblad Schuttevaer, 15 november 1997 We zijn over de helft en naderen het punt waarop we nog 2000 mijl voor de boeg hebben. We verlieten elkaar vorige week na een keiharde bui, die zaterdagavond 1 november onverhoeds toesloeg met een geschatte kracht van tien Beaufort. In het donker is zo'n uitschieter onheilspellender dan bij dag. In het schijnsel van de dekverlichting zie je hoe de Oosterschelde zich op één oor legt en - voor het eerst - constant water over de verschansing aan lij spoelt. Zwarte massaLater die avond zitten er overal om ons heen buien. Van der Dussen - we hebben samen de wijziging van de wachten overleefd - staat in het kotje achter de radar. 'Een bui op acht mijl, ik denk dat we die krijgen. Zes mijl, vier mijl...' Zelfs in de nachtlucht zie je aan stuurboord een zwarte massa optorenen. Je weet niet wat gaat komen en je handen krampen om het stuurrad. Naast je alleen het vertrouwen wekkende silhouet van Eef Willems. En dan slaat 'ie toe. Gierend door het want en de schoener opnieuw op één oor leggend. Soms blijft het droog, maar meestal gaat hij gepaard met striemende hagel of regen. Balancerend als op een evenwichtsbalk sta je naast het roer en beneden kreunen ze in hun kooien. Twee wereldenAnders dan een motorschip, kent een zeilschip twee werelden. Een droge, veilige onderdeks en een koude, winderige bovendeks. Vooral 's nachts is het verschil groot. Je wordt gepord, rolt uit je kooi en hijst je, steun zoekend en hinkend in je kleren. In het dagverblijf heerst diepe rust en schemerlicht. De eerste gang is naar de koffiehoek en de kombuis, waar kok Jan brood heeft klaargezet. Her en der zitten je wachtmaats in diverse stadia van ontwaken te kauwen of te drinken. Je stommelt de trap op naar boven, naar het portaal en de zeilpakken. Opnieuw balancerend aankleden. En dan gaat de deur open. Je ogen moeten wennen aan het donker en je schat snel de wind en de zeegang in. De conclusie varieert van: 'hm, valt mee' tot 'oh, shit'. Dan de zeedrempel over en langs de eerste veiligheidslijn naar het gangboord dat het droogst oogt. Normaal gesproken pak je de hoge kant, maar deze deining pakt het schip van beide kanten. Je bent nooit helemaal zeker van een droge aankomst op het relatief veilige achterdek. Met name Feije, reporter van Penthouse, heeft grote aantrekkingskracht op overkomend water en weet zelfs twee keer in een wacht te scoren. Ook een net fris gedouchte Dick van Andel komt mopperend en met een stuk zout water in z'n nek achterop. Aangekomen op het achterdek staat bij het kotje een zwijgende figuur, wiens ogen pendelen tussen kompas, roerstandwijzer, voorsteven en de vlag in het bezaansstag. Achter hem schijnt zacht licht door de raampjes van het kotje. De tengere Fransman Pierre (71) geeft er de voorkeur aan zich zeevast tussen het kotje en het stuurrad te persen, anderen staan meedeinend naast het rad of tussen rad en kompas, met een hand steunend op een kompasbol. Vooral voor brildragers aanbevolen. Zingen en fluitenSoms heeft de roerganger gezelschap van al even zwijgzame wachtmaten, zich schrap zettend tegen het kotje, of luxueus zetelend op de achterbolder. Rokend, starend, sterren kijkend, de blik over zeilen en schip glijdend of de eeuwig bewegende zee volgend. Populair is ook het nauwgezet volgen van een opvarende, die droog naar het achterdek poogt te komen. Is het rustiger weer, dan wordt nog wel eens gezongen of gefloten (terwijl ik dit schrijf zingt boven mij de wacht van 18 tot 20 uur bij de mondharmonica). Iemand zet in, de anderen luisteren even en vallen dan in. We zingen over Kerst, Sinterklaas, Swiebertje, ouderwetse liedjes, top 40, klassiek, gezangen en psalmen. Een paar van die stemmen op die onmetelijke watervlakte met boven je de sterren en onder je de lange deining. Het kotje is een wat tegenstrijdige plaats. Sommigen duiken direct op hun vaste plekje op de smalle bank achterin en wachten daar kletsend, dommelend, lezend of starend op hun roertorn. Anderen werpen een blik in het logboek - hoeveel mijlen had de vorige wacht? - schakelen even met de GPS en schuiven dan weer naar dek. Vaag onderhuids leeft het gevoel dat je niet de hele wacht binnen kunt zitten. Op de een of andere manier voelt dat niet goed. Misplaatste zeemansneigingen? Een half uur voor het eind van de wacht gaat iemand naar beneden om de nieuwe wacht te porren, de vaat te doen en verse koffie te zetten. Zodra die nieuwe silhouetten zich op het achterdek hebben gemeld, gaat de oude wacht af en schuift genietend aan tafel voor een borrelen een praatje. Terug in de droge, windstille moederschoot. WerpmesMaar ook die schoot kent haar eigen aardigheden. Dwars inkomende deining zorgt voor onvoorspelbare schuivers. Na enige tijd voel je ze aankomen, maar je weet nooit hoe heftig ze worden. De stoelen schuiven in koor aan hun kettingen naar lij en bliksemsnel grijpt iedereen naar zijn drankje. Ben je te laat, dan heb je je koffie of thee over je heen. Of kijkt de overbuurman je zacht verwijtend aan lopen van en naar de kombuis brengt je in alle hoeken van het dagverblijf. Een zo'n schuiver doet wachtmaat Wil hardhandig kennis maken met de piano, terwijl ik onderweg naar de kombuis plotseling in een hogere versnelling beland en het glas van een schilderijtje mijn val moet breken. In de kombuis gaat het een en ander over de vloer en de stapel borden boven de eethoek is al verkleind, omdat die bij de eerste serieuze schuivers als uit een soort repeteergeweer hun kastjes verlieten. Op een gegeven moment komt zelfs Jans koksmes uit de kombuis zeilen. Het scherpe gereedschap landt onder een bank en wringt zich door de onwaarschijnlijk kleine opening van de heteluchtverwarming, zodat Arno de volgende dag de hele zaak moet opbreken om het ding terug te vinden. In de wacht is het wel sociaal om af en toe wat warme drank of soep te halen voor de rest. Jaap heeft net vier mokken vol soep, wanneer de hele zaak door de kombuis vliegt en hij opnieuw kan beginnen. Later brengt hij samen met Herman de nieuwe mokken naar achteren en weten ze maar net te ontsnappen aan een zich inschepende golf. Duur van de operatie: ongeveer een uur. Schip stormklaarNa de dag met de indrukwekkende bui hebben we windkracht zeven, afnemend tot zes. Er gaan wat reven uit en zeilen bij. De derde november is de zee afgevlakt en lopen we halve wind naar het zuidoosten. 's Middags ruimt de wind naar west en komt de 150 vierkante meter grote breefok er bij. Onder de vierkante zielen (bram, topzeil en breefok) plus grootzeil gaan we de nacht in. De schuivers op de deining maken slapen lastig. Alleen op de rug lig je stevig genoeg bij hellingen zeker twintig graden naar bak- en stuurboord. Van der Dussen is een van de weinigen met nauwelijks last. Maar die heeft dan ook een warme kruik. In de vroege morgen van 4 november meten we 18 knopen wind aan dek. Inclusief de bootsnelheid van negen knopen levert dat 27 knopen op (zes Beaufort). Dat lijkt van korte duur, want het weerbericht meldt dat het restant van een tropische storm vanuit het noorden ons pad gaat kruisen en voor windkracht acht zal zorgen. Reden het schip echt stormklaar te maken. De kleden gaan over de luiken, de zeilen worden alvast gereefd en alles wordt nog eens goed gesjord. 's Avonds passeren we de 48ste graad zuiderbreedte en is het verraderlijk rustig. In de nacht neemt de wind echter geleidelijk toe, bij een vallende barometer. 's Morgens om een uur of negen staat er een noordwester van zes à zeven en lopen we onder fok, groot-, top- en bramzeil ruim negen knopen. De barometer is het laatste uur met twee punten gevallen en korte tijd later maken groot- en bramzeil plaats voor het gereefde schoenerzeil. In onze wacht neemt de wind toe tot NNW acht. In vlagen is het af en toe negen en de zee bouwt fors op. Kompas valt wegPlotseling valt het kompas van de roerganger weg. Het is de repeater (dochter) van het kompas in het dak van het kotje en er is iets mis met de bedrading. Van der Dussen schrikt zich lam en brult het uit. Ons laagje zelfvertrouwen is bij deze toenemende wind maar erg dun. Claude, onze Belgische radarspecialist, repareert de bedrading. De eerste keer dat hij soldeert bij acht Beaufort. In het eerste deel van deze wacht spuiten we af en toe met ruim tien knopen voort en dat levert een - voorlopig - record op van 36 mijl in een wacht. Voor het eerst lijken de deininggolven echt op waterbergen. De vijftig meter lange schoener wordt moeiteloos opgetild en weggezet. Soms recht vooruit, zodat je het voordek diep onder je ziet, soms schuin, zodat je langs de voorkant van de golf naar beneden roetsjt. Het kompas draait als dol, maar steeds weer komt de Oosterschelde terug op koers. Wel beklimmen sommige golven het schip aan weerszijden en zetten soms zelfs het hoge achterdek blank. (Van der Dussen z'n laarzen zijn te kort, zo bleek). Golven, kort voor het achterschip brekend, knallen tegen de romp en spuiten meters hoog op. De volgende dag, 6 november, is het nog buiig bij zeven tot acht Beaufort. We doen tussen 's morgens vier en acht 33 mijl, gaan tevreden aan het ontbijt en zitten om half negen te klaverjassen. Wonderlijk, hoe snel je went aan harde wind. Alleen voor echte grote schuivers worden de gesprekken nog onderbroken. In de vroege ochtend van 7 november varen we de Furious Fifties binnen. We hebben nog steeds harde noordwestenwind en tegen vieren slaat een klap water over het achterdek tot over de drempel van het kotje. Aan weerszijden staan de golven geregeld een meter boven de verschansing (boven mij klinkt nu Gloria in Excelsis Deo). Maar de barometer stijgt en om half twaalf zijn we op 50.26,4 S132.58 W: halverwege onze reis. 's Avonds zet Jan een captain's dinner op tafel met zoveel schaaltjes met extraatjes, dat de afwasploeg er bleek van wegtrekt. De wind zwakt steeds verder af en zondagmorgen gaat de breefok erbij. Om vijf uur 's morgens hang ik op de ra van de breefok om een lijn te klaren. Ik zweet al minder dan de vorige keer. Nog 2040 mijl te gaan naar Kaap Hoorn.

Hoe Jimmy Carter in het Iraanse zand beet...

Blogarchief

Over mij

Albert Hoffman 28 april overleden

Meer info over de toenemende invloed van christelijk neo-conservatieve politiek

Friesland bakent de grenzen af

http://allaboutppd.blogspot.com/

Nachtmerrie, deze opdracht in dit masterpiece

Rober Plant & Alison Krauss

Mother should I trust the government?

Scott Lynch (foto: F.W)

Lahringen a Turner Impression

Good links for good Music!

Paragnosten

H.P. Lovecraft

Fragment uit De Droom (uitgave: Flevodruk)

Ik kan de codes niet geven en per ongeluk een boek gejat....

Mooi verhaal van nieuwbakken psycho

Some quotes from the boys

censuur

Gouden Strop

Klein en Groot

Stil water en een column van Marelle

Housewife in action

Housewifes Lament

A psychedelic journey by Samuel Taylor Coleridge

Hortensia's en rituelen

Links voor Lezers

Hoe de pers (soms) werkt

Stalker

In Groucho We Trust

Fake

Glenn Gould

Dit past op 1 GB mp-3

Dexter solved a Loyd problem, while Ramon is sleeping and dreaming

Tim Krabbé

Huxley

A Cosmic Joke

Albert Joking

De Oerknal

Bitter Bierce!!!!!

Back from Rio

Rickenbackermasterpiece

Dexter

Anton Wachter bij het grofvuil

Meneer Scheffer

Mieke Vestdijk

Anton bij het oud papier