Arnon Grunberg meende onlangs mee te moeten delen dat A.F.Th. van der Heijden aan het infuus lag en zijn werk ook. Gelukkig was Grunberg niet helemaal op de hoogte want had hij de moeite genomen om A.F.Th. even te bellen dan had hij vast te horen gekregen dat z’n telefoontje ongelegen kwam want de schrijver lag niet aan het infuus –hij drinkt de wodka nog steeds uit een glaasje, met mate- maar zat zich kapot te researchen en te schrijven. Niet aan het vervolg op, het wat teleurstellende Movo Tapes –overigens is een tegenvallende A.F. Th. vrijwel altijd beter dan’t beste werk van Grunberg, die wel beschikt over een lekkere vileine pen, maar die echte grote roman van’m is er nog steeds niet. A.F.Th. heeft het hem wel weer geflikt. Een boek dat officieel binnen de cyclus Homo Duplex valt, maar dat zegt in dit geval niks: het staat helemaal op zichzelf. Of Adri bedoelt met Homo Duplex zijn antwoord op de vraag die ik’m ooit stelde naar aanleiding van dat andere meesterwerk Advocaat van de Hanen: “Ik leg de mens op de snijtafel, hang er fel halogeen boven en fileer’m vervolgens tot er geen botsplinter meer over is. En dat noteer ik heel nauwkeurig.”
In Het Schervengericht is aan die uitspraak recht gedaan. Het is faction, fictie gebaseerd op feiten. Tomas Ross is er goed in, A,F.Th. toont zich de grootmeester. Hij heeft het genre opnieuw gedefinieerd. Zou het True Crime wezen dan kon het op een lijn met In Cold Blood van Truman Capote staan. Met een ongelooflijk inlevingsvermogen en een enorme research heeft A.F.Th. zijn visie gegeven op een van de meest bizarre misdaden uit de geschiedenis: De moordpartij van Charlie Manson’s Family op de echtgenote van filmregisseur Polanski, de zwangere Sharon Tate en andere aanwezigen in haar woning en de dag erna nog een moordpartij op wat The Family Rich Pigs noemde: de familie LaBianca en hun gasten.
Het betekende het einde van de flower power. Charles Manson leidde geen commune maar een sekte, liet zich Jezus Christus noemen en lanceerde het Helter Skelter programma: bloedige moorden organiseren, die zouden leiden naar de clash tussen zwart en blank. Armageddon volgens Charlie, die zich met z’n volgelingen terug zou trekken in de woestijn en zo de nieuwe mens-Charlie’s new breed- te lanceren, als zwart en blank elkaar hadden uitgeroeid. In werkelijkheid was Charlie Maddox Man son een gewiekste bajesklant, mislukt musicus –zijn echte doel was vermoedelijk wrok tegen Terry Melcher, zoon van Doris Day en briljant producer bij CBS. Melcher zag geen enkele kwaliteit in de would-be hippie. Dennis Wilson van The Beach Boys wel, maar die was regelmatig de weg kwijt en zo staat er op een album van de Wilsons een compositie van Charlie Manson. Nee, niet God Only Knows…
De Manson zaak is uitputtend en nauwgezet behandeld in Helter Skelter, het boek dat aanklager Vincent Bugliosi na het proces schreef en nog steeds de True Crime die over The Family is geschreven. Maar dat is een ander verhaal…
A.F.Th..regelt in zijn kijk op deze nog lang niet voltooide geschiedenis, een ontmoeting tussen Manson en Polanski. Heel listig: door Polanski’s akkefietje uit z’n pre-Tate periode, ontucht met een minderjarig meisje-reden dat de regisseur zijn films in Europa maakte, want in Amerika zou hij de bak indraaien- te gebruiken en de regisseur en Manson in de bajes, met elkaar in contact te brengen. Door A.F.Th. zo beeldend en indringend beschreven dat je’t nog eerder gelooft dan het verhaal van Bugliosi. Bijna 1050 pagina’s adembenemende dialoog tussen twee mannen,die er langzaam achter komen dat hun levens elkaar vernietigd hebben. Als Adri over Manson schrijft, zie je Charlie voor je, ook al is hij in dit verhaal omzwachteld, want in brand gestoken met verfverdunner. De gevierde regisseur kan zich evenmin beroepen op een onberispelijk verleden. Adri maakt een tragische loser van’m. Schitterend hoe Adri zich inleeft in de manipulaties waar Manson zo’n succes mee had (en heeft) want hij krijgt nog steeds zo’n 60.000 brieven per jaar. Als je dit boek hebt gelezen weet je vermoedelijk meer over Manson dan hij zelf weet. En Charlie weet wie hij is. Robert Ressler, die’m ooit voor de FBI interviewde om’m te profilen heeft me daar een sterk staaltje over vertelt: “ik heb met je gepraat, nou verdien ik wat. Je badge. Ik moet m’n status hier ophouden en dat ik met een pief van de FBI heb gepraat zullen ze zelfs Charlie aanrekenen,”ratelde Manson. Ressler gaf de badge niet,” FBI bezit,” was z’n verklaring. “Geef dan je bril maar,” antwoordde Manson en Ressler gaf’m. “Hij heeft er dagen als een pasja mee rond gelopen. Eerlijk gestolen van een FBI sukkel.” Die anekdote staat niet in Het Schervengericht, maar wat er wel staat is niet weg te leggen. A.F.Th. heeft bewezen dat hij niet meer de snelste, maar wel de beste schrijver van Nederland is. Een monument in taal. Voor de goede orde: Manson staat bekend als seriemoordenaar, maar de moorden waar het om gaat heeft hij door zijn volgelingen laten plegen. En daarom zegt hij nog steeds dat hij onschuldig is….A.F.Th. heeft’m door. En hoe….
F.W.
"You made your children what they are.... These children that come at you with knives, they are your children. You taught them. I didn't teach them. I just tried to help them stand up.... You can project it back at me, but I am only what lives inside each and every one of you. My father is your system.... I am only what you made me. I am a reflection of you. You made your children what they are.... These children that come at you with knives, they are your children. You taught them. I didn't teach them. I just tried to help them stand up.... You can project it back at me, but I am only what lives inside each and every one of you. My father is your system.... I am only what you made me. I am a reflection of you."
Charles Manson
In Het Schervengericht is aan die uitspraak recht gedaan. Het is faction, fictie gebaseerd op feiten. Tomas Ross is er goed in, A,F.Th. toont zich de grootmeester. Hij heeft het genre opnieuw gedefinieerd. Zou het True Crime wezen dan kon het op een lijn met In Cold Blood van Truman Capote staan. Met een ongelooflijk inlevingsvermogen en een enorme research heeft A.F.Th. zijn visie gegeven op een van de meest bizarre misdaden uit de geschiedenis: De moordpartij van Charlie Manson’s Family op de echtgenote van filmregisseur Polanski, de zwangere Sharon Tate en andere aanwezigen in haar woning en de dag erna nog een moordpartij op wat The Family Rich Pigs noemde: de familie LaBianca en hun gasten.
Het betekende het einde van de flower power. Charles Manson leidde geen commune maar een sekte, liet zich Jezus Christus noemen en lanceerde het Helter Skelter programma: bloedige moorden organiseren, die zouden leiden naar de clash tussen zwart en blank. Armageddon volgens Charlie, die zich met z’n volgelingen terug zou trekken in de woestijn en zo de nieuwe mens-Charlie’s new breed- te lanceren, als zwart en blank elkaar hadden uitgeroeid. In werkelijkheid was Charlie Maddox Man son een gewiekste bajesklant, mislukt musicus –zijn echte doel was vermoedelijk wrok tegen Terry Melcher, zoon van Doris Day en briljant producer bij CBS. Melcher zag geen enkele kwaliteit in de would-be hippie. Dennis Wilson van The Beach Boys wel, maar die was regelmatig de weg kwijt en zo staat er op een album van de Wilsons een compositie van Charlie Manson. Nee, niet God Only Knows…
De Manson zaak is uitputtend en nauwgezet behandeld in Helter Skelter, het boek dat aanklager Vincent Bugliosi na het proces schreef en nog steeds de True Crime die over The Family is geschreven. Maar dat is een ander verhaal…
A.F.Th..regelt in zijn kijk op deze nog lang niet voltooide geschiedenis, een ontmoeting tussen Manson en Polanski. Heel listig: door Polanski’s akkefietje uit z’n pre-Tate periode, ontucht met een minderjarig meisje-reden dat de regisseur zijn films in Europa maakte, want in Amerika zou hij de bak indraaien- te gebruiken en de regisseur en Manson in de bajes, met elkaar in contact te brengen. Door A.F.Th. zo beeldend en indringend beschreven dat je’t nog eerder gelooft dan het verhaal van Bugliosi. Bijna 1050 pagina’s adembenemende dialoog tussen twee mannen,die er langzaam achter komen dat hun levens elkaar vernietigd hebben. Als Adri over Manson schrijft, zie je Charlie voor je, ook al is hij in dit verhaal omzwachteld, want in brand gestoken met verfverdunner. De gevierde regisseur kan zich evenmin beroepen op een onberispelijk verleden. Adri maakt een tragische loser van’m. Schitterend hoe Adri zich inleeft in de manipulaties waar Manson zo’n succes mee had (en heeft) want hij krijgt nog steeds zo’n 60.000 brieven per jaar. Als je dit boek hebt gelezen weet je vermoedelijk meer over Manson dan hij zelf weet. En Charlie weet wie hij is. Robert Ressler, die’m ooit voor de FBI interviewde om’m te profilen heeft me daar een sterk staaltje over vertelt: “ik heb met je gepraat, nou verdien ik wat. Je badge. Ik moet m’n status hier ophouden en dat ik met een pief van de FBI heb gepraat zullen ze zelfs Charlie aanrekenen,”ratelde Manson. Ressler gaf de badge niet,” FBI bezit,” was z’n verklaring. “Geef dan je bril maar,” antwoordde Manson en Ressler gaf’m. “Hij heeft er dagen als een pasja mee rond gelopen. Eerlijk gestolen van een FBI sukkel.” Die anekdote staat niet in Het Schervengericht, maar wat er wel staat is niet weg te leggen. A.F.Th. heeft bewezen dat hij niet meer de snelste, maar wel de beste schrijver van Nederland is. Een monument in taal. Voor de goede orde: Manson staat bekend als seriemoordenaar, maar de moorden waar het om gaat heeft hij door zijn volgelingen laten plegen. En daarom zegt hij nog steeds dat hij onschuldig is….A.F.Th. heeft’m door. En hoe….
F.W.
"You made your children what they are.... These children that come at you with knives, they are your children. You taught them. I didn't teach them. I just tried to help them stand up.... You can project it back at me, but I am only what lives inside each and every one of you. My father is your system.... I am only what you made me. I am a reflection of you. You made your children what they are.... These children that come at you with knives, they are your children. You taught them. I didn't teach them. I just tried to help them stand up.... You can project it back at me, but I am only what lives inside each and every one of you. My father is your system.... I am only what you made me. I am a reflection of you."
Charles Manson
