Bruna Surfistinha
.
Mijn verwachtingen voor de ontmoeting met Bruna Surfistinha, dé escortgirl van Brazilie en nu wereldberoemd vanwege het boek dat ze over haar werk schreef, waren op z’n zachts gezegd hooggespannen. In het land van herkomst is haar ster tot ongekende hoogte gestegen. Niet zozeer vanwege de mond tot mond reclame –in Zuid Amerika gaat het in de hoerenbranche doorgaans wat stiekemer dan in Nederland, en daar kunnen ze de’r ook wat van- van haar vele tevreden klanten, maar doordat ze een weblog begon waarin ze zeer gedetailleerd haar ervaringen noteerde. Zoals elke goede hoer beschermde ze de privacy van de klanten: “Dat is denk ik de essentie van het vak, discretie. Soms zou je’t anders willen want sommige klanten waren echt schijnheilige ellendelingen die het verdienden om door hun goedgelovige echtgenote’s op straat gegooid te worden. Ze mogen zich gelukkig prijzen dat goede hoeren hechten aan de code dat je je mond houdt. Als hoeren zouden chanteren zouden ze misschien de best betaalde beroepsgroep vormen. Maar met meiden die zo’n verleiding niet kunnen weerstaan loopt het altijd slecht af. Eerlijke hoeren zien er geen collega’s in. En als je’t een keertje hebt gedaan kom je in dit vak nooit meer aan werk. Hooguit ergens op een duistere tippelzone, maar dat is een wereld waarin je nooit een vakvrouw vindt. Goeie hoeren hebben gekozen voor het vak, slechte hoeren zijn vaak genoodzaakt door omstandigheden. Meestal drugs, vaak armoede, meestal een combinatie van beide.
Testeren en rechterhand
De foto’s op internet waren spannend genoeg. Type mysterieuze vamp, subtiele tatoeage, perfect geproportioneerde borsten –geen siliconen- en een uitdagende blik. In het hotel in Amsterdam worden mijn wilde verwachtingen meteen getemperd. Bruna draagt een decente trui die weliswaar haar fraaie borsten geprononceerd met de omgeving laten contrasteren, maar waarvan ik verder geen glimp krijg te zien. Niet dat had ik had verwacht het bed met haar te delen –ze is tenslotte op tournee om haar boek te promoten en niet om haar seksuele ervaring te demonstreren, maar je blijft tenslotte man met zo nu en dan last van een wat oplopend gehalte aan testeron. Een soort drug die niet in de handel is, maar die, of je wilt of niet, gestaag in je lichaam wordt aangemaakt. Er wordt beweerd dat er smenhang is tussen testeron en het gebruik van de mannelijke rechterhand.
Bovendien is er een tolk aanwezig die zegt: doe maar net of ik er niet ben. Ook een niet onaantrekkelijke Zuid_Amerikaanse. En moeilijk te negeren. Gelukkig wordt de drift getemperd door de aanwezigheid van Pedro, Bruna’s vriend die, ook tijdens het gesprek, nauwelijks van haar zijde wijkt, geen woord Engels of Nederlands spreekt, een beetje lijkt op Pablo Escobar en bij elke vraag een nadrukkelijke blik op zijn (nep?) Rolex werpt. Bruna is uit de business of overgestapt naar een prijsklasse die slechts voor de zeer welgestelden is weggelegd. Ik besluit om het haar maar te vragen.
Ben je nog steeds escortgirl, ben je schrijfster of heb je andere plannen?
“Ik was al schrijfster voor ik de prostitutie inging. En omdat ik hier zit vanwege de vertaling in het Nederlands van mijn boek en omdat inmiddels in meer dan 20 talen is verschenen mag je me nu schrijfster noemen. Ik ben uit de escort gestapt. Ik blijf schrijven, maar ik studeer nu psychologie. Heb ik geld genoeg voor. Ik heb als escort niet onaardig verdiend en mijn boek is een bestseller geworden. Eigenlijk heb ik dubbel verdiend aan mijn ervaringen met seks. En ik vond het in de meeste gevallen nog leuk ook. Escort zijn. Schrijven is eigenlijk leuker. Je kunt je zinnen en gedachten kiezen. Je klanten kies niet altijd.”
Toen ik je boek las dacht ik je een soort beest in bed was en er ook zo uitzag. Nu heb ik het gevoel tegenover een keurige psychologe te zitten.
“Je zit tegenover een ex-escort die goed was in haar werk. Daarvoor hoef en hoefde ik me niet sexy aan te kleden. Er hoerig uitzien vind ik een zwaktebod. Ik heb het wel eens gedaan, maar dan op verzoek van een klant. Dan is het een deel van de sex-game en heb ik er geen moeite mee. Trouwens wat de een hoerig vindt kan de ander als gewoon beschouwen en andersom. Kun je je voorstellen dat er ook mannen zijn die erop kickten als ik verkleed als secretaresse binnenkwam? Zag ik er een beetje uit als nu. Alleen droeg ik er dan een bril bij. Op een of andere manier vinden mannen die op secretaresses kicken dat die bril bij de outfit hoort. Soms wilden ze dat ik ze aftrok en het op de glazen terechtkwam. En dan het samen oplikken. Vond ik toch wel spannend, mannen die niet vies waren van hun eigen sperma.”
In je boek schrijf met je met gemengde gevoelens over het leven van een hoer. Maar de grondtoon was vrij positief. Toch heb de indruk dat je niet echt vond wat je zocht, in je werk.
“Ik werd hoer omdat ik was gefascineerd door sex. Sex was fun. Maar op het moment dat ik er professioneel mee bezig was ging de fun eraf. Ik heb en had niks tegen betaalde sex. Maar heb wel gemerkt dat wanneer sex een verplichting is, en dat is het wanneer, sex een deal is, machtsverhoudingen een rol gaan spelen. Sex omdat je verliefd ben, of vrijwillige sex met iemand met wie het op een bepaald moment klikt is bijna altijd leuk. Dat heeft met ongedwongenheid te maken. Zodra je neukt met iemand die ervoor betaalt is er sprake van een verschuiving van de macht. De klant meent vaak dat hij het recht alles te eisen. Want hij heeft tenslotte betaald. Gelukkig zijn niet alle klanten zo, maar toch meer dan ik had verwacht. En als je iets moet is het vaak minder aangenaam dan wanneer je iets wilt. Maar ik ben niet naïef. Ik wist dat het erbij hoorde. Verliefde mannen zijn zelden mannen die van de diensten van hoeren gebruik maken. Het gaat alleen om seks. Seks en liefde kan ik los van elkaar zien. En ik kon best plezier hebben in seks waarvoor ik werd betaald. Maar ik had grote moeite met mannen die alles van me wilden omdat ze hadden betaald en ik had moeite met mannen die onder de indruk waren de enerverende seks die ik leverde, maar zodra ze hun onderbroek hadden aangetrokken op me neerkeken ‘omdat ik maar een hoer was.’ (aanhalingstekens op verzoek van Nina)
In een Nederlands televisieprogramma vroeg de presentatrice eens of de mannen die wel eens naar de hoeren waren geweest hun hand wilden opsteken. Er waren ongeveer honderd mannen in de zaal.
“En niemand stak zijn hand op. Zie je dat hoeren zelfs in het liberale Nederland nog steeds taboe zijn? Ze had moeten vragen hoeveel buurmannen er naar de hoeren gingen. Dan hadden zeker alle honderd mannen hun hand opgestoken.”
Intussen kijkt Pedro op zijn Rolex als was ik een klant die het onder zijn toeziend oog toch niet zal halen. Maar tot mijn verbazing draait hij zich plotseling om, loopt weg en komt terug met drie biertjes en een brede smile. Blijkbaar was het niet Bruna die z’n onrust veroorzaakte, maar de trage roomservice in het hotel. Pedro gaat er nog even relaxed bij zitten.
Ergens schrijf je dat het vak eigenlijk altijd een beetje triest is. Ik ken verhalen van escorts en pornosterren die oprecht plezier in hun werk hebben. En je hebt zelf ook niet altijd met tegenzin gewerkt.
“Ik weet dat de Europese cultuur rond seks anders is dan die in Zuid Amerika. Ik ken alleen de Zuid Amerikaanse cultuur en daar wordt neergekeken op alle vrouwen die professioneel met sex bezig zijn. Ik had nog nooit gehoord van filmlabels als Private en Shiva. Die heb ik hier voor het eerst gezien en het viel me op met hoeveel trots die meiden daarin hun seksdrive lieten zien. Maar ik denk dat het ook voor hen een fase is in het leven. Ik vind dat ik mijn nek al heb uitgestoken door openhartig te zijn over de ervaringen van een vrouw die niet te alledaagse seks beleeft in de Zuid Amerikaanse macho-cultuur. Je zult, als je een Zuid Amerikaanse pornofilm bekijkt iets anders zien dan in een Europese of Amerikaanse. Meestal zie je een paar macho’s gewoon direct neuken, recht op een neer en soms als variant wat anaal: dat is alles. Met een paar verveeld kijkende meiden. En dan vinden die mannen zich nog goed ook.”
Sex en drugs
Kan een goede combinatie zijn. Maar ik heb er weinig ervaring mee.
Wat zijn je leuke ervaringen?
“Dat ik geld heb verdiend met seks. Dat mijn boek goed loopt en dat ik in Zuid Amerika niet meer met de nek wordt aangekeken. En dat ik seks met meer mensen heb gehad. Seks met gewone stellen en niet alleen met macho’s . Als hun vrouwen erbij zijn, zijn de mannen opeens geen macho meer, maar kwetsbare, bijna verlegen types. Om die sexueel op te krikken en dan van het resultaat te genieten, dat is een echte kick. Bovendien heb je als hoer een streepje voor als je psychologie studeert: je hebt tenminste mensenkennis. En geloof het of niet, plassex vond ik ook altijd een kick. Het heeft iets ondefinieerbaar intiems.”
Bruna: Mag ik jou iets vragen? Ben jij wel eens naar de hoeren geweest?
“Ik steek mijn hand op, maar vraag me nou niet hoe vaak….”
Heb jij nog een motto?
“Er staan er wel meer in het boek. Eentje dan: vrijheid in bed, geen schaamte in de slaapkamer, een triootje varieert lekker en je doet niet alleen je vrouw, maar ook je escort er een lol mee.”
Pedro drinkt grijnzend zijn biertje leeg, de tolk gniffelt, en kondigt de volgende klant aan: de journaliste van de pagina vrouw van De Telegraaf. Wordt prostitutie toch nog alledaags en het triootje het domein van de lezeressen van De Telegraaf? Blijft er dan niks meer van wat ooit kinky was over???
Feije Wieringa
.
Mijn verwachtingen voor de ontmoeting met Bruna Surfistinha, dé escortgirl van Brazilie en nu wereldberoemd vanwege het boek dat ze over haar werk schreef, waren op z’n zachts gezegd hooggespannen. In het land van herkomst is haar ster tot ongekende hoogte gestegen. Niet zozeer vanwege de mond tot mond reclame –in Zuid Amerika gaat het in de hoerenbranche doorgaans wat stiekemer dan in Nederland, en daar kunnen ze de’r ook wat van- van haar vele tevreden klanten, maar doordat ze een weblog begon waarin ze zeer gedetailleerd haar ervaringen noteerde. Zoals elke goede hoer beschermde ze de privacy van de klanten: “Dat is denk ik de essentie van het vak, discretie. Soms zou je’t anders willen want sommige klanten waren echt schijnheilige ellendelingen die het verdienden om door hun goedgelovige echtgenote’s op straat gegooid te worden. Ze mogen zich gelukkig prijzen dat goede hoeren hechten aan de code dat je je mond houdt. Als hoeren zouden chanteren zouden ze misschien de best betaalde beroepsgroep vormen. Maar met meiden die zo’n verleiding niet kunnen weerstaan loopt het altijd slecht af. Eerlijke hoeren zien er geen collega’s in. En als je’t een keertje hebt gedaan kom je in dit vak nooit meer aan werk. Hooguit ergens op een duistere tippelzone, maar dat is een wereld waarin je nooit een vakvrouw vindt. Goeie hoeren hebben gekozen voor het vak, slechte hoeren zijn vaak genoodzaakt door omstandigheden. Meestal drugs, vaak armoede, meestal een combinatie van beide.
Testeren en rechterhand
De foto’s op internet waren spannend genoeg. Type mysterieuze vamp, subtiele tatoeage, perfect geproportioneerde borsten –geen siliconen- en een uitdagende blik. In het hotel in Amsterdam worden mijn wilde verwachtingen meteen getemperd. Bruna draagt een decente trui die weliswaar haar fraaie borsten geprononceerd met de omgeving laten contrasteren, maar waarvan ik verder geen glimp krijg te zien. Niet dat had ik had verwacht het bed met haar te delen –ze is tenslotte op tournee om haar boek te promoten en niet om haar seksuele ervaring te demonstreren, maar je blijft tenslotte man met zo nu en dan last van een wat oplopend gehalte aan testeron. Een soort drug die niet in de handel is, maar die, of je wilt of niet, gestaag in je lichaam wordt aangemaakt. Er wordt beweerd dat er smenhang is tussen testeron en het gebruik van de mannelijke rechterhand.
Bovendien is er een tolk aanwezig die zegt: doe maar net of ik er niet ben. Ook een niet onaantrekkelijke Zuid_Amerikaanse. En moeilijk te negeren. Gelukkig wordt de drift getemperd door de aanwezigheid van Pedro, Bruna’s vriend die, ook tijdens het gesprek, nauwelijks van haar zijde wijkt, geen woord Engels of Nederlands spreekt, een beetje lijkt op Pablo Escobar en bij elke vraag een nadrukkelijke blik op zijn (nep?) Rolex werpt. Bruna is uit de business of overgestapt naar een prijsklasse die slechts voor de zeer welgestelden is weggelegd. Ik besluit om het haar maar te vragen.
Ben je nog steeds escortgirl, ben je schrijfster of heb je andere plannen?
“Ik was al schrijfster voor ik de prostitutie inging. En omdat ik hier zit vanwege de vertaling in het Nederlands van mijn boek en omdat inmiddels in meer dan 20 talen is verschenen mag je me nu schrijfster noemen. Ik ben uit de escort gestapt. Ik blijf schrijven, maar ik studeer nu psychologie. Heb ik geld genoeg voor. Ik heb als escort niet onaardig verdiend en mijn boek is een bestseller geworden. Eigenlijk heb ik dubbel verdiend aan mijn ervaringen met seks. En ik vond het in de meeste gevallen nog leuk ook. Escort zijn. Schrijven is eigenlijk leuker. Je kunt je zinnen en gedachten kiezen. Je klanten kies niet altijd.”
Toen ik je boek las dacht ik je een soort beest in bed was en er ook zo uitzag. Nu heb ik het gevoel tegenover een keurige psychologe te zitten.
“Je zit tegenover een ex-escort die goed was in haar werk. Daarvoor hoef en hoefde ik me niet sexy aan te kleden. Er hoerig uitzien vind ik een zwaktebod. Ik heb het wel eens gedaan, maar dan op verzoek van een klant. Dan is het een deel van de sex-game en heb ik er geen moeite mee. Trouwens wat de een hoerig vindt kan de ander als gewoon beschouwen en andersom. Kun je je voorstellen dat er ook mannen zijn die erop kickten als ik verkleed als secretaresse binnenkwam? Zag ik er een beetje uit als nu. Alleen droeg ik er dan een bril bij. Op een of andere manier vinden mannen die op secretaresses kicken dat die bril bij de outfit hoort. Soms wilden ze dat ik ze aftrok en het op de glazen terechtkwam. En dan het samen oplikken. Vond ik toch wel spannend, mannen die niet vies waren van hun eigen sperma.”
In je boek schrijf met je met gemengde gevoelens over het leven van een hoer. Maar de grondtoon was vrij positief. Toch heb de indruk dat je niet echt vond wat je zocht, in je werk.
“Ik werd hoer omdat ik was gefascineerd door sex. Sex was fun. Maar op het moment dat ik er professioneel mee bezig was ging de fun eraf. Ik heb en had niks tegen betaalde sex. Maar heb wel gemerkt dat wanneer sex een verplichting is, en dat is het wanneer, sex een deal is, machtsverhoudingen een rol gaan spelen. Sex omdat je verliefd ben, of vrijwillige sex met iemand met wie het op een bepaald moment klikt is bijna altijd leuk. Dat heeft met ongedwongenheid te maken. Zodra je neukt met iemand die ervoor betaalt is er sprake van een verschuiving van de macht. De klant meent vaak dat hij het recht alles te eisen. Want hij heeft tenslotte betaald. Gelukkig zijn niet alle klanten zo, maar toch meer dan ik had verwacht. En als je iets moet is het vaak minder aangenaam dan wanneer je iets wilt. Maar ik ben niet naïef. Ik wist dat het erbij hoorde. Verliefde mannen zijn zelden mannen die van de diensten van hoeren gebruik maken. Het gaat alleen om seks. Seks en liefde kan ik los van elkaar zien. En ik kon best plezier hebben in seks waarvoor ik werd betaald. Maar ik had grote moeite met mannen die alles van me wilden omdat ze hadden betaald en ik had moeite met mannen die onder de indruk waren de enerverende seks die ik leverde, maar zodra ze hun onderbroek hadden aangetrokken op me neerkeken ‘omdat ik maar een hoer was.’ (aanhalingstekens op verzoek van Nina)
In een Nederlands televisieprogramma vroeg de presentatrice eens of de mannen die wel eens naar de hoeren waren geweest hun hand wilden opsteken. Er waren ongeveer honderd mannen in de zaal.
“En niemand stak zijn hand op. Zie je dat hoeren zelfs in het liberale Nederland nog steeds taboe zijn? Ze had moeten vragen hoeveel buurmannen er naar de hoeren gingen. Dan hadden zeker alle honderd mannen hun hand opgestoken.”
Intussen kijkt Pedro op zijn Rolex als was ik een klant die het onder zijn toeziend oog toch niet zal halen. Maar tot mijn verbazing draait hij zich plotseling om, loopt weg en komt terug met drie biertjes en een brede smile. Blijkbaar was het niet Bruna die z’n onrust veroorzaakte, maar de trage roomservice in het hotel. Pedro gaat er nog even relaxed bij zitten.
Ergens schrijf je dat het vak eigenlijk altijd een beetje triest is. Ik ken verhalen van escorts en pornosterren die oprecht plezier in hun werk hebben. En je hebt zelf ook niet altijd met tegenzin gewerkt.
“Ik weet dat de Europese cultuur rond seks anders is dan die in Zuid Amerika. Ik ken alleen de Zuid Amerikaanse cultuur en daar wordt neergekeken op alle vrouwen die professioneel met sex bezig zijn. Ik had nog nooit gehoord van filmlabels als Private en Shiva. Die heb ik hier voor het eerst gezien en het viel me op met hoeveel trots die meiden daarin hun seksdrive lieten zien. Maar ik denk dat het ook voor hen een fase is in het leven. Ik vind dat ik mijn nek al heb uitgestoken door openhartig te zijn over de ervaringen van een vrouw die niet te alledaagse seks beleeft in de Zuid Amerikaanse macho-cultuur. Je zult, als je een Zuid Amerikaanse pornofilm bekijkt iets anders zien dan in een Europese of Amerikaanse. Meestal zie je een paar macho’s gewoon direct neuken, recht op een neer en soms als variant wat anaal: dat is alles. Met een paar verveeld kijkende meiden. En dan vinden die mannen zich nog goed ook.”
Sex en drugs
Kan een goede combinatie zijn. Maar ik heb er weinig ervaring mee.
Wat zijn je leuke ervaringen?
“Dat ik geld heb verdiend met seks. Dat mijn boek goed loopt en dat ik in Zuid Amerika niet meer met de nek wordt aangekeken. En dat ik seks met meer mensen heb gehad. Seks met gewone stellen en niet alleen met macho’s . Als hun vrouwen erbij zijn, zijn de mannen opeens geen macho meer, maar kwetsbare, bijna verlegen types. Om die sexueel op te krikken en dan van het resultaat te genieten, dat is een echte kick. Bovendien heb je als hoer een streepje voor als je psychologie studeert: je hebt tenminste mensenkennis. En geloof het of niet, plassex vond ik ook altijd een kick. Het heeft iets ondefinieerbaar intiems.”
Bruna: Mag ik jou iets vragen? Ben jij wel eens naar de hoeren geweest?
“Ik steek mijn hand op, maar vraag me nou niet hoe vaak….”
Heb jij nog een motto?
“Er staan er wel meer in het boek. Eentje dan: vrijheid in bed, geen schaamte in de slaapkamer, een triootje varieert lekker en je doet niet alleen je vrouw, maar ook je escort er een lol mee.”
Pedro drinkt grijnzend zijn biertje leeg, de tolk gniffelt, en kondigt de volgende klant aan: de journaliste van de pagina vrouw van De Telegraaf. Wordt prostitutie toch nog alledaags en het triootje het domein van de lezeressen van De Telegraaf? Blijft er dan niks meer van wat ooit kinky was over???
Feije Wieringa
