Van de Prins geen kwaad...
King Kong
De tweede wereldoorlog. Dubbelspionnen. Verraad. Een hoop dooie spionnen en verzetshelden. Tomas Ross schreef een paar mooie boeken over het hoe en waarom van Operation Market Garden. De aanval die de bruggen bij Nijmegen en Arnhem in handen van de Britten en Canadezen moest laten vallen en die werd verraden voor een hoger doel: Amerikaanse invloed in na-oorlogs Europa. En vooral: de rol van prins Bernhard daarin.
Tekst: Feije Wieringa
De Dubbelganger en De Anjercode, de eerste delen van de alternatieve lezing van Tomas Ross van de recente geschiedenis, leverden mooie verkoopcijfers op. Niet in het minst omdat één van de hoofdpersonen, zijne koninklijke hoogheid Prins Bernhard liet weten dat Ross onzin over hem schreef. Dat gebeurde wel meer over de prins, maar daarover hoorde je hem zelden. Zelfs over de uiterst kritische biografie die de communist Wim Klinkenberg in de jaren zeventig over hem schreef, merkte Bernhard nuchter op: “Als het maar voor een fractie waar zou wezen, zou ik een boef van jewelste zijn.” Die biografie is al jaren niet meer in de handel. Ross was niet aangeslagen, eerder tevreden over de uitspraken van de prins. Want vrienden – en die had Bernhard veel onder ’t journaille- waren ze toch al niet. Als steun in de rug voor de verkoop kon het eigenlijk niet mooier. Maar waarom was de prins zo verbolgen? Had Ross dan toch de spijker op z’n kop geslagen? Zou Ross’ faction door hem zijn herkend als non-fictie? Niet onwaarschijnlijk. Want wat Ross naar buiten brengt, is op zijn minst opmerkelijk. Zo is er het verhaal van de raadselachtige vlucht van Hitlers eerste plaatsvervanger en partij-ideoloog Rudolf Hess, naar Engeland. De geldende lezing is, dat Hess na zijn noodlanding met een door hemzelf bestuurd vliegtuig, in Engeland is opgepakt, vervolgens opgesloten en dat hij, of een dubbelganger, later stierf in de Spandau-gevangenis, nadat hij daar jarenlang de enige gevangene was. Zelfmoord heette het. Vermoord door (Mossad) agenten, lijkt inmiddels het meest voor de hand te liggen. Ross beschreef dat proces in het vorige deel van zijn trilogie: De Dubbelganger.
King Kong
King Kong, zo genoemd omdat hij een enigszins aap-achtig voorkomen had, was het alias van dubbelspion Christiaan Lindemans, volgens de geschiedenisboekjes de verrader van de Slag om Arnhem. Ross bevestigt de lezing dat deze Lindemans inderdaad op 15 september 1944 op het hoofdkwartier van de Abwehr de plannen rond operatie Market Garden aan de Duitsers vertelde. Maar hij bestrijdt de suggestie dat King Kong in opdracht van de prins handelde. Desondanks is Bernhards houding voor en na de oorlog, een bron van speculaties gebleven. Je ziet de beelden zelden op de televisie: hoe tijdens de huwelijksvoltrekking met Juliana het Horst Wessellied uit volle borst werd meegezongen. Feit is dat de Europese, dus ook de Britse adel het tot vlak voor 1940 met Hitler op een akkoordje probeerde te gooien. In de eerste twee delen verwijst Ross naar de bilaterale contacten die adel en nazi’s in Engeland en Zweden met elkaar onderhielden. Vooral Goering en Hess zouden daar een rol in hebben gespeeld. Het was de dwarse Churchill –hij had het niet op de adel- die de uiteindelijke confrontatie met Hitler wél aanging. In dit kader speelt ook de zogenaamde Stadhoudersbrief van Bernhard een rol. Officieel bestaat de brief niet, waarin de prins aan Hitler zijn diensten aanbiedt, om het Nederlandse gezag over te nemen. De RVD ontkent stellig. Klinkenberg, Ross en andere bronnen beweren dat die brief wel degelijk bestaat. Klinkenberg noemt zelfs het nummer waaronder Bernhards sollicitatie, in de CIA archieven wordt bewaard. Er staan twee handtekeningen onder...De meest gunstige verklaring voor de prins: de brief is geschreven vanuit de intentie van de Europese adel om samen met de Nazi’s de communisten te bestrijden. Hitler wilde overigens niets met Bernhard te maken hebben en besteedde geen aandacht aan de zaak. Hij schijnt de brief te hebben verfrommeld, waarna Goering het epistel uit de prullenbak viste... Churchill had het evenmin op Bernhard. Hij bleef er een niet te vertrouwen Duitser in zien. Vermoedelijk onterecht, want er is niets dat erop wijst dat Bernhard na de jaren veertig ook maar enige sympathie voor Hitler’s activiteiten toonde. Maar praktisch vormde de prins zeker een probleem. Hij was goed geïnformeerd, beschikte over een belangrijk netwerk, was rokkenjager en daardoor chantabel. En, misschien z’n zwakste punt: allerminst kieskeurig in de keuze van zijn vrienden.
Argentinië
King Kong opent met een scène waarin Bernhard met zijn vliegtuig in 1943 een noodlanding maakt op een obscuur vliegveld, toevallig op het landgoed van ene familie Zorreguieta in Argentinië. Officieel is die trip nooit gemaakt. Bernhard ontmoette daar enkele Duitse kennissen en (waarschijnlijk) een delegatie van Nazi-kopstukken. Er waren ook Amerikanen bij aanwezig. Nu zijn we bij de essentie van Ross’ magnum opus: de Amerikanen speelden langer mee in het schaakspel dan tot nu toe officieel is aangenomen. Het is niet alleen Bush die een opportunistische doctrine voert. Het is gewoon dé Amerikaanse doctrine.Tot ver in 1930 was het Britse rijk groot en machtig. Brittannia Rules. De Japanse aanval op Pearl Harbor legitimeerde de Amerikaanse betrokkenheid bij WO 2. In hoeverre de aanval een echte verrassing was, of een uitgekookte strategie, zal wel giswerk blijven. Ross schrijft dat imperialistische motieven de Amerikanen niet vreemd waren. Pearl Harbor als zelfverdediging? Of was het een uitgelezen kans om de, bepaald niet zo op oorlog beluste Amerikaanse burgers, om te krijgen? Ze wisten in Washington donders goed dat Engeland en Duitsland verzwakt uit de oorlog zouden komen en Europa dan nauwelijks een machtsblok van betekenis meer was. Een betere mogelijkheid om de Amerikaanse invloedssfeer uit te breiden, was eigenlijk ondenkbaar. Europa mag de Amerikanen dankbaar zijn dat ze hun troepen inzetten, maar twijfel over de echte motieven is gerechtvaardigd. Neem nou de Neurenberg processen. Het leek alsof er recht werd gedaan. In werkelijkheid werd daar maar een fractie van de nazi-top berecht. De nazi’s die de Amerikanen konden gebruiken (Raket-ontwerper Von Braun en andere wapentechnologen) werden na de oorlog probleemloos keurige Amerikaanse staatsburgers. Zonder Duitse nazi-knowhow en technologie waren er geen mensen op de maan geland, was er geen atoombom geweest, om nog maar te zwijgen over de medische kennis die voortkwam uit de gruwelexperimenten in de kampen. Niemand gelooft toch dat die in een vuilnisbak is verdwenen? Aannemelijk is dat Bernhard met Duitsers, Argentijnen en Amerikanen sprak over het Europa na de val van Hitler. Zonder medeweten van de Britten, want die speelden, zo slim waren de heren wel om dat te weten, mondiaal geen rol meer van betekenis.
Englandspiel
Bizar. Boven Nederland zijn tientallen agenten gedropt om het verzet te steunen en informatie aan de Britse geheime dienst te leveren. Vrijwel alle agenten liepen regelrecht in de armen van de Duitsers. Officieel: een domme fout. Een domme fout van een van de beste geheime diensten? Krakers van de Enigmacode? Elke agent kreeg een security check. Als hij in handen van de vijand raakte, zou een tik- of spelfout in een bericht aangeven dat de agent out of order was. De afgesproken codes stonden in de berichten, die de gevangen spionnen naar Londen stuurden. Toch bleef Engeland agenten sturen. Tientallen vonden de dood. De roman van W.F. Hermans De Donkere Kamer van Damokles is het ultieme boek over dat mysterie. Ross heeft een verklaring: op Bletchey Park (het hoofdkwartier van de geheime dienst) werkten ook Amerikanen. En wie zouden beter in staat zijn geweest de codes te wissen dan diezelfde Amerikanen? Hun positie werd daardoor sterker, de Britse zwakker. Cynische machtspolitiek. Zo kennen we de Amerikanen weer...
Martin Bormann
Ross speculeert op het feit dat de sluwe tweede man van Hitler, Martin Bormann, een opportunist avant la lettre, één van de Duitsers was, die een belangrijke rol speelde in deze warrige constructie van bilaterale contacten. Bormann was weliswaar een overtuigd Nazi, maar intelligent genoeg om in te zien dat Hitler het onderspit zou delven. Precies de man die het karakter had om de kaarten te verdelen, maar de azen in de mouw te houden. Doodgeschoten op de vlucht in mei 1945. Heet het. Maar in 1960 zei Adolf Eichmann, de boekhouder van de dodentransporten, tijdens zijn proces in Tel Aviv dat Bormann nog lééfde. Het raadsel is niet opgelost, maar er leven nog steeds Nazi’s in Zuid Amerika die in de Duitse archieven als dood zijn aangemerkt. De hypothese van Ross is zeker aannemelijk. Het verklaart Berhards band met de Argentijnen. Maxima kan niks worden verweten, maar de lezing dat de ontmoeting tussen Willem Alexander en deze telg van de Zorreguieta’s op toeval berust, komt in een ander daglicht te staan als je weet dat de banden decennia ouder zijn dan Wim Kok beweerde...
Arnhem
De slag om Arnhem. Na de landing in Normandië, lukte het de populaire Britse ijzervreter Montgomery niet om terrein te winnen. Maar Monty, arrogant, eigenwijs en slim, was een goede generaal met hart voor zijn mannen. Waarom zou zo’n man falen tijdens zo’n cruciale fase van de oorlog? Ross verklaart het met de suggestie dat de het hele verraad rond Arnhem gewoon tegenwerking van de Amerikanen was. Na D-Day lukte het maar niet om goede aanvoerlijnen te ontwikkelen met het Noorden. Obstructie? Je zou het bijna denken. Want dat Duitsland zou verliezen stond al vast nadat de Russen in 1943 de Duitsers aan het oostfront de nekslag hadden toegebracht. Ten koste van miljoenen doden. Communistische en Duitse doden, maar toch... De Amerikanen wilden Patton als eerste in Berlijn. Geen Brit. En ook geen Rus. Echt lekker zat het de Amerikanen dan ook niet dat de Russen als eersten Berlijn in marcheerden. Tijdens een interview met ondergetekende zei de oud commandant van de Amerikaanse zone in Berlijn, James Magelleas, tevens de meest onderscheiden Amerikaanse veteraan van WO 2 daarover: “Vergeet niet dat wij, Amerikanen, tot de tweede wereldoorlog, internationaal eigenlijk nooit een rol van betekenis hebben gespeeld. Volgens mij heeft Amerika heeft er zijn expansie aan te danken. Natuurlijk voel ik me een bevrijder. Maar ik kan me nog steeds kwaad maken over het feit dat de heldhaftige rol van de Russen in Amerika eigenlijk nooit is erkend. En ik vraag me af waarom het na Normandië nog zo lang heeft geduurd.”
Het hele geval King Kong kan worden teruggebracht tot de zo bekende Amerikaanse machtsdoctrine: Bernhard ingezet als pion, King Kong eveneens. Maar Bernhard was geen verrader. Hij sprak soms te veel. En dat wisten ze bij de geheime diensten maar al te goed...Bijkomstigheid: King Kong is nog verhoord door Tomas’ vader die, samen met de prins, de foto op de achterflap siert. Pa Hogendoorn was een van de oprichters van de BVD en in de oorlog een overtuigd, solide verzetsman....De zelfmoord van Lindemans blijft in nevelen gehuld. Pa Hogendoorn heeft er nooit wat over willen zeggen, zelfs niet tegen zoon Tomas.
Nog een akkefietje
In de jaren zestig schreef ene A.V.F. van der Gouw, ex-SS-er, drie boekjes (snel uit de handel genomen) met onthullingen over Bernhards contacten. In het vierde deel zou hij details over De Stadhoudersbrief en Bernhards andere contacten onthullen. Dat kondigde hij tenminste aan... Maar vlak daarna is hij levenloos gevonden in een achteraf hotelletje in Antwerpen. Een onnatuurlijke dood. Is in de Nederlandse pers niks over verschenen. Ross: ‘Dat raadsel wordt waarschijnlijk nooit opgelost. Er circuleren nog wat exemplaren. De man was goed ingevoerd. Dat heeft hem de das omgedaan. Denk ik.’
Dit is waar het in Ross trilogie om gaat. Het is maar een fractie van de informatie. Ross’ boek moet je lezen. Niet alleen omdat hij prachtige, heel soepel geschreven thrillers maakt, maar ook omdat zijn research en conclusies je kijk op de overheid, laten we ’t voorzichtig uitdrukken, nuanceert. Hou je van thrillers? Dan is King Kong eerste keus. Hou je van geschiedenis los van de officiële lezingen: King Kong is een eye-opener.
Kader: Recensie F.W. op crimezone.
“Ik kan maar 1 puntje bedenken waarom het jammer is dat King Kong is verschenen: Ross kondigde een trilogie aan. En nou heeft hij het werk loepzuiver afgerond met het derde deel. Kom op Tomas, denk een beetje als A.F.Th. en wees een beetje rekkelijk met het begrip trilogie. Er is vast nog wel materiaal voor een vierde, omvangrijke, onthulling van de ongelooflijke, maar erg waarschijnlijke, strapatsen van de BV Nederland in tijden van Oorlog en Vrede. Bestorm de archieven desnoods. Iemand moet het toch doen? De loop van de geschiedenis is helaas niet te wijzigen. Het verhaal daarachter blijkbaar wel, als je de verontruste reacties van verontwaardigde, van de sokkel getrokken ambtsdragers, helden, en 'vrienden van...' serieus moet nemen. We wachten dus gewoon op een vierde deel van de trilogie. Dit is tenslotte een land met ruime marges...Dat is wel het minste wat je nog voor 't land kunt doen.... Faction is toch maar mooi vreemder dan fiction!!”
Feiten: De invloedssfeer van Amerika is na de jaren veertig enorm toegenomen.
Het Britse imperium is weggevaagd.
Europa en Amerika keerden zich tegen Rusland en vice versa.
Het toneelstuk dat W.F. Hermans schreef over King Kong is bijna nooit
opgevoerd.
Prins Bernhard is op meerdere punten corrupt gebleken (o.m. Lockheed)
De adel is weliswaar verdwenen, maar onder leiding van Bernhard zijn de
Bilderberg conferenties instituut geworden als een denktank van
grootindustrie, bankiers en invloedrijke adel.
Bernhard heeft als handelsprins smeergelden aan de regering Peron betaald
om het Argentijnse spoorwegennet te voorzien van Nederlandse
locomotieven.
Dankzij het Marshall plan kreeg Duitsland na de oorlog forse financiële
injecties.
Het huwelijk tussen Juliana en Bernhard was een gearrangeerd huwelijk,
bemiddeld door I-G-Farben, destijds werkgever van de prins, Duitslands
grootste chemische concern, dat ondermeer de leveranties van Zyclon_B
verzorgde, het gas dat in Auschwitz en andere kampen is gebruikt.
King Kong
De tweede wereldoorlog. Dubbelspionnen. Verraad. Een hoop dooie spionnen en verzetshelden. Tomas Ross schreef een paar mooie boeken over het hoe en waarom van Operation Market Garden. De aanval die de bruggen bij Nijmegen en Arnhem in handen van de Britten en Canadezen moest laten vallen en die werd verraden voor een hoger doel: Amerikaanse invloed in na-oorlogs Europa. En vooral: de rol van prins Bernhard daarin.
Tekst: Feije Wieringa
De Dubbelganger en De Anjercode, de eerste delen van de alternatieve lezing van Tomas Ross van de recente geschiedenis, leverden mooie verkoopcijfers op. Niet in het minst omdat één van de hoofdpersonen, zijne koninklijke hoogheid Prins Bernhard liet weten dat Ross onzin over hem schreef. Dat gebeurde wel meer over de prins, maar daarover hoorde je hem zelden. Zelfs over de uiterst kritische biografie die de communist Wim Klinkenberg in de jaren zeventig over hem schreef, merkte Bernhard nuchter op: “Als het maar voor een fractie waar zou wezen, zou ik een boef van jewelste zijn.” Die biografie is al jaren niet meer in de handel. Ross was niet aangeslagen, eerder tevreden over de uitspraken van de prins. Want vrienden – en die had Bernhard veel onder ’t journaille- waren ze toch al niet. Als steun in de rug voor de verkoop kon het eigenlijk niet mooier. Maar waarom was de prins zo verbolgen? Had Ross dan toch de spijker op z’n kop geslagen? Zou Ross’ faction door hem zijn herkend als non-fictie? Niet onwaarschijnlijk. Want wat Ross naar buiten brengt, is op zijn minst opmerkelijk. Zo is er het verhaal van de raadselachtige vlucht van Hitlers eerste plaatsvervanger en partij-ideoloog Rudolf Hess, naar Engeland. De geldende lezing is, dat Hess na zijn noodlanding met een door hemzelf bestuurd vliegtuig, in Engeland is opgepakt, vervolgens opgesloten en dat hij, of een dubbelganger, later stierf in de Spandau-gevangenis, nadat hij daar jarenlang de enige gevangene was. Zelfmoord heette het. Vermoord door (Mossad) agenten, lijkt inmiddels het meest voor de hand te liggen. Ross beschreef dat proces in het vorige deel van zijn trilogie: De Dubbelganger.
King Kong
King Kong, zo genoemd omdat hij een enigszins aap-achtig voorkomen had, was het alias van dubbelspion Christiaan Lindemans, volgens de geschiedenisboekjes de verrader van de Slag om Arnhem. Ross bevestigt de lezing dat deze Lindemans inderdaad op 15 september 1944 op het hoofdkwartier van de Abwehr de plannen rond operatie Market Garden aan de Duitsers vertelde. Maar hij bestrijdt de suggestie dat King Kong in opdracht van de prins handelde. Desondanks is Bernhards houding voor en na de oorlog, een bron van speculaties gebleven. Je ziet de beelden zelden op de televisie: hoe tijdens de huwelijksvoltrekking met Juliana het Horst Wessellied uit volle borst werd meegezongen. Feit is dat de Europese, dus ook de Britse adel het tot vlak voor 1940 met Hitler op een akkoordje probeerde te gooien. In de eerste twee delen verwijst Ross naar de bilaterale contacten die adel en nazi’s in Engeland en Zweden met elkaar onderhielden. Vooral Goering en Hess zouden daar een rol in hebben gespeeld. Het was de dwarse Churchill –hij had het niet op de adel- die de uiteindelijke confrontatie met Hitler wél aanging. In dit kader speelt ook de zogenaamde Stadhoudersbrief van Bernhard een rol. Officieel bestaat de brief niet, waarin de prins aan Hitler zijn diensten aanbiedt, om het Nederlandse gezag over te nemen. De RVD ontkent stellig. Klinkenberg, Ross en andere bronnen beweren dat die brief wel degelijk bestaat. Klinkenberg noemt zelfs het nummer waaronder Bernhards sollicitatie, in de CIA archieven wordt bewaard. Er staan twee handtekeningen onder...De meest gunstige verklaring voor de prins: de brief is geschreven vanuit de intentie van de Europese adel om samen met de Nazi’s de communisten te bestrijden. Hitler wilde overigens niets met Bernhard te maken hebben en besteedde geen aandacht aan de zaak. Hij schijnt de brief te hebben verfrommeld, waarna Goering het epistel uit de prullenbak viste... Churchill had het evenmin op Bernhard. Hij bleef er een niet te vertrouwen Duitser in zien. Vermoedelijk onterecht, want er is niets dat erop wijst dat Bernhard na de jaren veertig ook maar enige sympathie voor Hitler’s activiteiten toonde. Maar praktisch vormde de prins zeker een probleem. Hij was goed geïnformeerd, beschikte over een belangrijk netwerk, was rokkenjager en daardoor chantabel. En, misschien z’n zwakste punt: allerminst kieskeurig in de keuze van zijn vrienden.
Argentinië
King Kong opent met een scène waarin Bernhard met zijn vliegtuig in 1943 een noodlanding maakt op een obscuur vliegveld, toevallig op het landgoed van ene familie Zorreguieta in Argentinië. Officieel is die trip nooit gemaakt. Bernhard ontmoette daar enkele Duitse kennissen en (waarschijnlijk) een delegatie van Nazi-kopstukken. Er waren ook Amerikanen bij aanwezig. Nu zijn we bij de essentie van Ross’ magnum opus: de Amerikanen speelden langer mee in het schaakspel dan tot nu toe officieel is aangenomen. Het is niet alleen Bush die een opportunistische doctrine voert. Het is gewoon dé Amerikaanse doctrine.Tot ver in 1930 was het Britse rijk groot en machtig. Brittannia Rules. De Japanse aanval op Pearl Harbor legitimeerde de Amerikaanse betrokkenheid bij WO 2. In hoeverre de aanval een echte verrassing was, of een uitgekookte strategie, zal wel giswerk blijven. Ross schrijft dat imperialistische motieven de Amerikanen niet vreemd waren. Pearl Harbor als zelfverdediging? Of was het een uitgelezen kans om de, bepaald niet zo op oorlog beluste Amerikaanse burgers, om te krijgen? Ze wisten in Washington donders goed dat Engeland en Duitsland verzwakt uit de oorlog zouden komen en Europa dan nauwelijks een machtsblok van betekenis meer was. Een betere mogelijkheid om de Amerikaanse invloedssfeer uit te breiden, was eigenlijk ondenkbaar. Europa mag de Amerikanen dankbaar zijn dat ze hun troepen inzetten, maar twijfel over de echte motieven is gerechtvaardigd. Neem nou de Neurenberg processen. Het leek alsof er recht werd gedaan. In werkelijkheid werd daar maar een fractie van de nazi-top berecht. De nazi’s die de Amerikanen konden gebruiken (Raket-ontwerper Von Braun en andere wapentechnologen) werden na de oorlog probleemloos keurige Amerikaanse staatsburgers. Zonder Duitse nazi-knowhow en technologie waren er geen mensen op de maan geland, was er geen atoombom geweest, om nog maar te zwijgen over de medische kennis die voortkwam uit de gruwelexperimenten in de kampen. Niemand gelooft toch dat die in een vuilnisbak is verdwenen? Aannemelijk is dat Bernhard met Duitsers, Argentijnen en Amerikanen sprak over het Europa na de val van Hitler. Zonder medeweten van de Britten, want die speelden, zo slim waren de heren wel om dat te weten, mondiaal geen rol meer van betekenis.
Englandspiel
Bizar. Boven Nederland zijn tientallen agenten gedropt om het verzet te steunen en informatie aan de Britse geheime dienst te leveren. Vrijwel alle agenten liepen regelrecht in de armen van de Duitsers. Officieel: een domme fout. Een domme fout van een van de beste geheime diensten? Krakers van de Enigmacode? Elke agent kreeg een security check. Als hij in handen van de vijand raakte, zou een tik- of spelfout in een bericht aangeven dat de agent out of order was. De afgesproken codes stonden in de berichten, die de gevangen spionnen naar Londen stuurden. Toch bleef Engeland agenten sturen. Tientallen vonden de dood. De roman van W.F. Hermans De Donkere Kamer van Damokles is het ultieme boek over dat mysterie. Ross heeft een verklaring: op Bletchey Park (het hoofdkwartier van de geheime dienst) werkten ook Amerikanen. En wie zouden beter in staat zijn geweest de codes te wissen dan diezelfde Amerikanen? Hun positie werd daardoor sterker, de Britse zwakker. Cynische machtspolitiek. Zo kennen we de Amerikanen weer...
Martin Bormann
Ross speculeert op het feit dat de sluwe tweede man van Hitler, Martin Bormann, een opportunist avant la lettre, één van de Duitsers was, die een belangrijke rol speelde in deze warrige constructie van bilaterale contacten. Bormann was weliswaar een overtuigd Nazi, maar intelligent genoeg om in te zien dat Hitler het onderspit zou delven. Precies de man die het karakter had om de kaarten te verdelen, maar de azen in de mouw te houden. Doodgeschoten op de vlucht in mei 1945. Heet het. Maar in 1960 zei Adolf Eichmann, de boekhouder van de dodentransporten, tijdens zijn proces in Tel Aviv dat Bormann nog lééfde. Het raadsel is niet opgelost, maar er leven nog steeds Nazi’s in Zuid Amerika die in de Duitse archieven als dood zijn aangemerkt. De hypothese van Ross is zeker aannemelijk. Het verklaart Berhards band met de Argentijnen. Maxima kan niks worden verweten, maar de lezing dat de ontmoeting tussen Willem Alexander en deze telg van de Zorreguieta’s op toeval berust, komt in een ander daglicht te staan als je weet dat de banden decennia ouder zijn dan Wim Kok beweerde...
Arnhem
De slag om Arnhem. Na de landing in Normandië, lukte het de populaire Britse ijzervreter Montgomery niet om terrein te winnen. Maar Monty, arrogant, eigenwijs en slim, was een goede generaal met hart voor zijn mannen. Waarom zou zo’n man falen tijdens zo’n cruciale fase van de oorlog? Ross verklaart het met de suggestie dat de het hele verraad rond Arnhem gewoon tegenwerking van de Amerikanen was. Na D-Day lukte het maar niet om goede aanvoerlijnen te ontwikkelen met het Noorden. Obstructie? Je zou het bijna denken. Want dat Duitsland zou verliezen stond al vast nadat de Russen in 1943 de Duitsers aan het oostfront de nekslag hadden toegebracht. Ten koste van miljoenen doden. Communistische en Duitse doden, maar toch... De Amerikanen wilden Patton als eerste in Berlijn. Geen Brit. En ook geen Rus. Echt lekker zat het de Amerikanen dan ook niet dat de Russen als eersten Berlijn in marcheerden. Tijdens een interview met ondergetekende zei de oud commandant van de Amerikaanse zone in Berlijn, James Magelleas, tevens de meest onderscheiden Amerikaanse veteraan van WO 2 daarover: “Vergeet niet dat wij, Amerikanen, tot de tweede wereldoorlog, internationaal eigenlijk nooit een rol van betekenis hebben gespeeld. Volgens mij heeft Amerika heeft er zijn expansie aan te danken. Natuurlijk voel ik me een bevrijder. Maar ik kan me nog steeds kwaad maken over het feit dat de heldhaftige rol van de Russen in Amerika eigenlijk nooit is erkend. En ik vraag me af waarom het na Normandië nog zo lang heeft geduurd.”
Het hele geval King Kong kan worden teruggebracht tot de zo bekende Amerikaanse machtsdoctrine: Bernhard ingezet als pion, King Kong eveneens. Maar Bernhard was geen verrader. Hij sprak soms te veel. En dat wisten ze bij de geheime diensten maar al te goed...Bijkomstigheid: King Kong is nog verhoord door Tomas’ vader die, samen met de prins, de foto op de achterflap siert. Pa Hogendoorn was een van de oprichters van de BVD en in de oorlog een overtuigd, solide verzetsman....De zelfmoord van Lindemans blijft in nevelen gehuld. Pa Hogendoorn heeft er nooit wat over willen zeggen, zelfs niet tegen zoon Tomas.
Nog een akkefietje
In de jaren zestig schreef ene A.V.F. van der Gouw, ex-SS-er, drie boekjes (snel uit de handel genomen) met onthullingen over Bernhards contacten. In het vierde deel zou hij details over De Stadhoudersbrief en Bernhards andere contacten onthullen. Dat kondigde hij tenminste aan... Maar vlak daarna is hij levenloos gevonden in een achteraf hotelletje in Antwerpen. Een onnatuurlijke dood. Is in de Nederlandse pers niks over verschenen. Ross: ‘Dat raadsel wordt waarschijnlijk nooit opgelost. Er circuleren nog wat exemplaren. De man was goed ingevoerd. Dat heeft hem de das omgedaan. Denk ik.’
Dit is waar het in Ross trilogie om gaat. Het is maar een fractie van de informatie. Ross’ boek moet je lezen. Niet alleen omdat hij prachtige, heel soepel geschreven thrillers maakt, maar ook omdat zijn research en conclusies je kijk op de overheid, laten we ’t voorzichtig uitdrukken, nuanceert. Hou je van thrillers? Dan is King Kong eerste keus. Hou je van geschiedenis los van de officiële lezingen: King Kong is een eye-opener.
Kader: Recensie F.W. op crimezone.
“Ik kan maar 1 puntje bedenken waarom het jammer is dat King Kong is verschenen: Ross kondigde een trilogie aan. En nou heeft hij het werk loepzuiver afgerond met het derde deel. Kom op Tomas, denk een beetje als A.F.Th. en wees een beetje rekkelijk met het begrip trilogie. Er is vast nog wel materiaal voor een vierde, omvangrijke, onthulling van de ongelooflijke, maar erg waarschijnlijke, strapatsen van de BV Nederland in tijden van Oorlog en Vrede. Bestorm de archieven desnoods. Iemand moet het toch doen? De loop van de geschiedenis is helaas niet te wijzigen. Het verhaal daarachter blijkbaar wel, als je de verontruste reacties van verontwaardigde, van de sokkel getrokken ambtsdragers, helden, en 'vrienden van...' serieus moet nemen. We wachten dus gewoon op een vierde deel van de trilogie. Dit is tenslotte een land met ruime marges...Dat is wel het minste wat je nog voor 't land kunt doen.... Faction is toch maar mooi vreemder dan fiction!!”
Feiten: De invloedssfeer van Amerika is na de jaren veertig enorm toegenomen.
Het Britse imperium is weggevaagd.
Europa en Amerika keerden zich tegen Rusland en vice versa.
Het toneelstuk dat W.F. Hermans schreef over King Kong is bijna nooit
opgevoerd.
Prins Bernhard is op meerdere punten corrupt gebleken (o.m. Lockheed)
De adel is weliswaar verdwenen, maar onder leiding van Bernhard zijn de
Bilderberg conferenties instituut geworden als een denktank van
grootindustrie, bankiers en invloedrijke adel.
Bernhard heeft als handelsprins smeergelden aan de regering Peron betaald
om het Argentijnse spoorwegennet te voorzien van Nederlandse
locomotieven.
Dankzij het Marshall plan kreeg Duitsland na de oorlog forse financiële
injecties.
Het huwelijk tussen Juliana en Bernhard was een gearrangeerd huwelijk,
bemiddeld door I-G-Farben, destijds werkgever van de prins, Duitslands
grootste chemische concern, dat ondermeer de leveranties van Zyclon_B
verzorgde, het gas dat in Auschwitz en andere kampen is gebruikt.